Μια ομάδα Καναδών ερευνητών λέει ότι γνωρίζουμε λιγότερα από όσα νομίζουμε για τους πόνους και τους πόνους των δρομέων.
Κάθε χρόνο, περίπου οι μισοί από όλους τους δρομείς θα βιώσουν έναν τραυματισμό που θα τους παραγκωνίσει για τουλάχιστον λίγες μέρες, αν όχι περισσότερο. Το υπερβολικό τρέξιμο, η υπερβολική δραστηριότητα υψηλής έντασης, η έλλειψη αρκετών διατάσεων ή η μη αρκετή προπόνηση ενδυνάμωσης έχουν αναφερθεί ως πιθανοί λόγοι για τους οποίους ένα άθλημα χωρίς επαφή θα έχει τόσο υψηλό ποσοστό τραυματισμών, αλλά ισχύει αυτό; Πρόσφατα, Καναδοί ερευνητές έκαναν μια βαθιά βουτιά στα δεδομένα τραυματισμών και διαπίστωσαν ότι μπορεί να γνωρίζουμε λιγότερα για την αιτία και την πρόληψη των τραυματισμών από ό,τι νομίζουμε.
Η ομάδα των ερευνητών περιελάμβανε τον Jean-Francois Esculier, φυσιοθεραπευτή και καθηγητή ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας και τον Chris Napier, φυσιοθεραπευτή της Athletics Canada και συγγραφέα του Science of Running. Ανέλυσαν δεδομένα από 36 μελέτες που περιελάμβαναν συνολικά 23.047 δρομείς για να αναζητήσουν τάσεις στην έρευνα για τραυματισμούς που σχετίζονται με το τρέξιμο. Πιο συγκεκριμένα, αναζητούσαν συσχετίσεις μεταξύ τραυματισμών και παραμέτρων προπόνησης, όπως η απόσταση, η διάρκεια, η συχνότητα και η ένταση, καθώς και πρόσφατες αλλαγές σε αυτές τις παραμέτρους.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα τρία πιο συχνά τραυματισμένα μέρη του σώματος ήταν το γόνατο (25,8%), το πόδι και ο αστράγαλος (24,4%) και η κνήμη (24,4%). Αυτό που δεν βρήκαν ήταν μια σταθερή συσχέτιση μεταξύ οποιασδήποτε παραμέτρου προπόνησης και τραυματισμών. «Συνολικά, υπήρχαν αντικρουόμενα στοιχεία σχετικά με τη συσχέτιση μεταξύ της εβδομαδιαίας απόστασης τρεξίματος, της διάρκειας, της συχνότητας, της έντασης ή των συγκεκριμένων αλλαγών στις παραμέτρους προπόνησης και της εμφάνισης RRIs (τραυματισμοί που σχετίζονται με το τρέξιμο)», ανέφεραν στα συμπεράσματά τους.
Τι μπορεί να κάνει ένας δρομέας;
Χωρίς ξεκάθαρο ένοχο πίσω από τους τραυματισμούς στο τρέξιμο, είναι δύσκολο να κάνετε οριστικές συστάσεις όσον αφορά την αύξηση των χιλιομέτρων ή την ένταση, την αλλαγή της προπόνησής σας ή ακόμα και την αποκατάσταση ή την πρόληψη ενός τραυματισμού. Ακόμη και καλά αποδεκτοί κανόνες όπως «μην αυξάνεις τα χιλιόμετρα σου περισσότερο από 10 τοις εκατό την εβδομάδα» έχουν λιγότερη επιρροή όταν συνειδητοποιήσεις ότι η αύξηση των χιλιομέτρων μπορεί να μην είναι ο λόγος που πονάει το γόνατό σου.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει ένας δρομέας; Όσο κι αν είναι δελεαστικό να θέλεις να βρεις γενικούς κανόνες για τα εβδομαδιαία χιλιόμετρα, την ένταση της προπόνησης και άλλες παραμέτρους, η αλήθεια είναι ότι οι τραυματισμοί στο τρέξιμο είναι τόσο ατομικοί που πολλοί δρομείς πρόκειται να βιώσουν. Μέχρι να μάθουμε περισσότερα για το τι οδηγεί σε τραυματισμούς, οι δρομείς πρέπει να ακούν συνεχώς το σώμα τους για να παρατηρήσουν πότε τα πράγματα δεν είναι καλά. Όταν κάτι αρχίζει να σε ενοχλεί, μην το αγνοήσει μέχρι να γίνει μεγάλο πρόβλημα. Μείωσε την ένταση και πάρε μερικές μέρες άδεια αν χρειαστεί. Εάν μετά από μερικές μέρες ξεκούρασης δεν το υπάρχει βελτίωση, κλείσε ραντεβού με έναν φυσιοθεραπευτή, ο οποίος μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις τη βασική αιτία και να καταλήξεις σε ένα σχέδιο δράσης για να σε επαναφέρει δριμύτερο στις προπονήσεις σου.