Είτε έχεις τενοντίτιδα, είτε το ‘γόνατο του δρομέα’, είτε σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας οι πιθανότητες να σχετίζονται τα ισχία σου με αυτό είναι πολύ μεγάλες.

Τα ισχία είναι θεμελιώδης λίθος στο σώμα κάθε δρομέα (και αθλητή γενικά). Συμπεριλαμβάνοντας μια σειρά μυϊκών ομάδων – από τους πανίσχυρους γλουτούς μέχρι τους μικρότερους καμπτήρες του ισχίου και τους προσαγωγούς – τα ισχία σου κινούν κάθε βήμα, σταθεροποιούν τους μηρούς σου και (κυριολεκτικά) κρατούν το γόνατο στη σωστή πορεία.

Ωστόσο, οι δρομείς φημίζονται για τις ανισορροπίες στους μύες των ισχίων τους. Οι συνήθως αδύναμοι μύες σε δρομείς είναι οι απαγωγοί, οι μύες που βρίσκονται στο πλάι του πισινού σου και είναι υπεύθυνοι για την κίνηση του ποδιού στο πλάι. Ο Lev Kalika, D.C., κλινικός διευθυντής της Δυναμικής Νευρομυϊκής Αποκατάστασης και Φυσικοθεραπείας της Νέας Υόρκης, λέει ότι, κατά το τρέξιμο οι περισσότεροι δρομείς τρέχουν, τρέχουν και τρέχουν μόνο, ασκώντας συνεχώς τους καμπτήρες και εκτείνοντες του ισχίου, και μάλιστα σε ένα πολύ μικρό εύρος κίνησης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει τα ισχία να είναι ασταθή στις λιγότερο συχνές περιπτώσεις που φέρνεις το γόνατό σου μέχρι το στήθος σου ή να ωθείς τα ισχία σου προς τα εμπρός.

Παρά το γεγονός ότι φαίνεται πως τα πόδια σου κινούνται μπροστά και πίσω όταν τρέχεις, στην πραγματικότητα το μηριαίο οστό σου (το κόκκαλο του μηρού) κάνει και στροφή και κλίνει προς τα μέσα στην υποδοχή του ισχίου , εξηγεί ο Kalika. Οι απαγωγοί του ισχίου (ειδικά ο μέσος γλουτιαίος) είναι αυτοί που κρατάνε το μηριαίο οστό να κάθεται σωστά μέσα στην κοτύλη (υποδοχή), όπως είναι κανονικά σχεδιασμένο. Οι πιθανές αδυναμίες σε απαγωγούς και η μεγάλη τάση σε προσαγωγούς μπορούν να οδηγήσουν σε ασταθή άρθρωση που με τη σειρά της θα επιφέρει κακή τεχνική τρεξίματος, πέσιμο της λεκάνης από τη μια πλευρά, πολύ μικρούς διασκελισμούς και τεταμένους ιστούς σε ολόκληρο το σώμα που προσπαθούν να αντισταθμίσουν την ανεπάρκεια των απαγωγών.

Μια μελέτη σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Κλινικής Αθλητιατρικής βρήκε ότι οι δρομείς που υπέφεραν από σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας είχαν πιο αδύναμους απαγωγούς στο πόδι της πλευράς που πονούσε. Άλλες μελέτες έχουν συνδέσει τους αδύναμους μέσους γλουτιαίους με πόνο στην περιοχή της μέσης και με πελματιαία απονεύρωση.

Αυτά τα θέματα φαίνεται να είναι πιο συχνά σε γυναίκες γιατί στην πλειοψηφία τους έχουν και πιο ανοιχτές λεκάνες σε σχέση με τους άντρες, σχηματίζοντας και τη διευρυμένη γωνία Q. Οπότε, προκειμένου να αποφύγουν το να ‘μπαίνουν τα γόνατα προς τα μέσα’, οι εξωτερικοί μύες του ισχίου (οι απαγωγοί) πρέπει να είναι ακόμα δυνατότεροι.

Πηγή: self.com

Eπιμέλεια: Ραφαηντίνα Πατρικέλλη, απόφοιτη ΤΕΦΑΑ, running coach