‘Ο αγώνας ήταν αγωνιώδης, αλλά βλέποντας το χρονόμετρο, τότε κατάλαβα πόσο άξιζε όλο αυτό!’

Γράφει η Heather Mayer Irvine 

Όταν επέστρεψα στο τρέξιμο, μετά από μία διακοπή στα χρόνια του πανεπιστημίου, ξεκίνησα να τρέχω Ημιμαραθωνίους, έπειτα Μαραθωνίους, τρέχοντας το ρεκόρ μου 3:31 το 2014 στον Μαραθώνιο του Σικάγου. Έκανα προπόνηση με τους North Brooklyn Runners, και οι περισσότεροι συναθλητές μου ήταν μαραθωνοδρόμοι.

Έλα ντε, όμως, που μου κόλλησε να τρέξω γρήγορο 5αρι. 2 εβδομάδες μετά τον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2016, δοκίμασα την ταχύτητά μου στα 5 χιλιόμετρα, όπου έτρεξα σε 20:40. Σκέφτηκα ότι, με την κατάλληλη προετοιμασία, θα έσπαγα τα 20 λεπτά.

Προπονήθηκα για 10 εβδομάδες, βάζοντας την ίδια ποσότητα χιλιομέτρων (55 με 65 χιλιόμετρα/εβδομάδα) που έβαζα και για την προπόνηση για μαραθώνιο, αλλά το άπλωσα σε 5 μέρες, αντί για 4. 2 φορές την εβδομάδα έκανα διαλειμματική προπόνηση (με επαναλήψεις σε ρυθμό 5αριού 19:50 ή γρηγορότερα), ένα Long Run πάνω από 19 χιλιόμετρα, 3 πολύ εύκολα τρεξίματα αποκατάστασης (easy recovery runs) και μία μέρα με cross – training. Ερωτεύτηκα τις σύντομες, μικρής διάρκειας έντονες προπονήσεις και δεν μου έλειπαν τα πολλά, αργά, μονότονα χιλιόμετρα του μαραθωνίου.

Την ημέρα του αγώνα, ήξερα ότι έχω μπροστά μου 5 χιλιόμετρα μόνο, που πρέπει να τα τρέξω γρήγορα. Έκανα ζέσταμα 2 χιλιόμετρα με τζόκινγκ, δυναμικές αιωρήσεις ποδιών και μερικές σύντομες ευθείες (ανοίγματα ρυθμού/διασκελισμού). Όταν ακούστηκε το μπαμ της εκκίνησης, ήξερα ότι πήγαινα πιο γρήγορα από το στόχο μου, με ανηφόρες να ακολουθούν και στο δεύτερο χιλιόμετρο και με αποτέλεσμα να ‘πέσω’ κατά το τρίτο χιλιόμετρο. Τα πόδια μου έκαιγαν και τα πνευμόνια μου φώναζαν και το τελευταίο 1,5 χιλιόμετρο ήταν από τα πιο επίπονα πράγματα που έχω ζήσει ποτέ. Στα τελευταία 800 μέτρα έβαλα όση ψυχή είχα για να τερματίσω σε 19:46.

Πιο περήφανη είμαι για αυτό το προσωπικό ρεκόρ: ήθελε περισσότερα κότσια για να παλέψεις τον πόνο χωρίς να αφήσεις τον αγώνα, από όσα κότσια μου χρειάστηκαν και για τους 7 μαραθωνίους που έχω τρέξει. Μπορεί να έχω κι άλλον μαραθώνιο μπροστά μου, αλλά το 5άρι κατέχει την καρδιά μου! Και μαζί, τα νέα δυνατά πόδια και πνευμόνια μου.