<< Ξύπνησα το πρωί, την συνηθισμένη και καθιερωμένη ώρα για να φάω πρωινό. Τίποτα άλλο πέρα από μισό φλιτζάνι γάλα 0% και μια φρυγανιά. Αυτό το λίγο για να κρατάω το μεταβολισμό μου σε εγρήγορση και να ξεγελάω την τεράστια πείνα που έχω.

Στα 48,5 κιλά με ύψος 1,67 αισθάνομαι παχιά. Νιώθω εξαντλημένη και το σώμα μου αδύναμο, να πονά σχεδόν παντού. Το βράδυ κοιμήθηκα ελάχιστες ώρες σκεπτόμενη τι θα φάω την επόμενη μέρα και πόσες δραστηριότητες θα κάνω για να κάψω τις θερμίδες που θα φάω. Εξάντλησα όλες τις επιλογές καθώς έχω μάθει τον θερμιδομετρητή απέξω και δεν έχω μόνο ένα θερμιδομετρητή αλλά πολλούς. Ο ένας μπορεί να κάνει λάθος. Από 500 θερμίδες που έτρωγα πριν μια εβδομάδα κατάφερα να πέσω στις 400 και όσο μπορώ θα πέφτω και άλλο.

Είναι αρκετά δύσκολο όμως γιατί είμαι ακόμη μικρή και μένω με τους γονείς μου και από αυτούς δύσκολα κρύβομαι. Οι δικαιολογίες και τα ψέματα που τους λέω για να μην τρώω είναι πολλά. Όμως νιώθω απίστευτες ενοχές που τους βλέπω να ανησυχούν για μένα αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν πως πρέπει να χάσω ακόμη κάποια κιλά που με ταλαιπωρούν. Θα χάσω αυτά τα κιλά και θα σταματήσω…. Αυτό το λέω και το ξαναλέω καιρό τώρα. Αρχικά θα σταματούσα στα 57, έπειτα στα 55, μετά στα 53, τώρα στόχος μου είναι να φτάσω στα 47 κιλά και να σταματήσω…. Έτσι τουλάχιστον λέω…. Νιώθω αδύναμη και συνάμα πολύ δυνατή να φέρω εις πέρας όλες τις δραστηριότητες της ημέρας μου. Θα πάω σχολείο, θα γυρίσω σπίτι λέγοντας ψέματα στη μητέρα μου πως έφαγα στο σπίτι της φίλης μου, θα πάω για τρέξιμο λέγοντας ψέματα στους γονείς μου πως θα πάω να διαβάσω με τις φίλες μου και το βράδυ θα γυρίσω έχοντας ‘’φάει’’ στο σπίτι της φίλης μου και για τη λιγούρα θα φάω ένα γιαούρτι 0% και θα το φάω για να μπορέσω να κοιμηθώ έστω και λίγο.

Η ζυγαριά και ο καθρέπτης είναι οι μόνοι πιστοί φίλοι μου, τους εμπιστεύομαι και θέλω να καταφέρω να χάσω αυτά τα κιλά και έπειτα θα σταματήσω. Νιώθω την αδυναμία μου και το άγχος των γύρων μου για μένα αλλά δεν μπορώ να σταματήσω. Είναι κάτι πέρα από εμένα…. >>

Τα παραπάνω λόγια είναι το ελάχιστο που μπορούμε να περιγράψουμε για τα άτομα που βιώνουν την νευρική ανορεξία. Τα άτομα αυτά υποφέρουν καθώς αυτοεπιβάλλονται τα ίδια στον εαυτό τους και του στερούν την πολύτιμη τροφή όπου μας κρατάει ζωντανούς και δυνατούς. Αρχίζει συνήθως με μια απλή και αθώα δίαιτα όπου στη συνέχεια γίνεται εμμονή και χάνεται το μέτρο. Σαφώς δεν ευθύνεται από μόνη της η δίαιτα, ούτε η δίαιτα οδηγεί σε διατροφική διαταραχή. Άλλοι παράγοντες υποβόσκουν πίσω από την εκδήλωση μιας διατροφικής διαταραχής όπου και μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω της ψυχοθεραπείας. Γι’ αυτό το λόγο και η νευρική ανορεξία είναι αρρώστια της ψυχής με συμπτώματα σε όλο το  σώμα.

Τα άτομα με ανορεξία συνδέουν την αυτοεκτίμησή τους και την αυτοαξία τους με το σχήμα του σώματός τους και το βάρος τους. Η απώλεια βάρους είναι ένδειξη επιτυχίας, ένα δείγμα αυτοπειθαρχίας και ελέγχου της ζωής τους. Νιώθοντας το άτομο πως  δεν μπορεί να ελέγξει διάφορες πτυχές της ζωής του, μπορεί όμως να ελέγξει το φαγητό. Με το να μπορεί κανείς να αντιστέκεται σε φαγητά που του αρέσουν, με το να ελέγχει το νούμερο στη ζυγαριά, μπορεί να νιώσει πιο δυνατός και επιτυχημένος. Μπορεί να φτάσει στο σημείο η αίσθηση της πείνας να του προκαλέσει συναισθήματα ευφορίας που του θυμίζουν πόσο «δυνατός χαρακτήρας» είναι, μιας και καταφέρνει κάτι που δεν μπορούν να καταφέρουν οι πολλοί. Αντιθέτως όποια προσθήκη βάρους (είτε πραγματική, είτε φανταστική) εκλαμβάνεται σαν προσωπική αποτυχία και απώλεια ελέγχου της ζωής του ατόμου. Η ανορεξία μπορεί επίσης να είναι ένας τρόπος να αποσπάσει το άτομο από δύσκολα συναισθήματα. Όταν κανείς ξοδεύει την περισσότερη ώρα του σκεφτόμενος θέματα σχετικά με το φαγητό, τη δίαιτα, το σώμα του, δεν  μένει χρόνος και ενέργεια να ασχοληθεί με άλλα προβλήματα στη ζωή του ή να αντιμετωπίσει άλλα πολύπλοκα συναισθήματα. Δυστυχώς όμως όσο καλά και να νιώσει κανείς με τον εαυτό του, λιμοκτονώντας, αυτό δεν κρατάει πολύ. Οι δίαιτες και η απώλεια βάρους δεν μπορούν να διορθώσουν την αρνητική αυτο-εικόνα του ατόμου, που είναι και ο πυρήνας της ανορεξίας.

Το πρώτο βήμα στην θεραπεία της νευρικής ανορεξίας είναι να παραδεχτεί κανείς ότι η επίμονη προσπάθειά του να είναι αδύνατη/ος είναι εκτός ελέγχου και να αναγνωρίσει τις καταστροφικές συνέπειες στη σωματική και ψυχική του υγεία σαν συνέπεια της νευρικής ανορεξίας. Θα πρέπει το άτομο που υποφέρει να μιλήσει σε κάποιον. Μπορεί να είναι δύσκολο να μιλήσει σε κάποιον για το τι περνάει, κυρίως αν έχει κρύψει την ανορεξία του για αρκετό διάστημα. Μπορεί να ντρέπεται, να είναι αμφίθυμη/ος ή και να φοβάται. Είναι πολύ σημαντικό το άτομο να βρει κάποιον που ξέρει να ακούσει, κάποιον που μπορεί να το υποστηρίξει στην προσπάθειά του να νιώσει καλά.

Το άτομο πρέπει να μείνει μακριά από άτομα, χώρους και δραστηριότητες που του πυροδοτούν την εμμονή του να είναι αδύνατη/ος. Μπορεί να χρειαστεί να περνά λιγότερο χρόνο με φίλους του που κάνουν συνέχεια δίαιτα και μιλούν για τα κιλά, και να αποφεύγει να κοιτά ιστοσελίδες στο ιντερνέτ που προμοτάρουν την ανορεξία. Θα πρέπει να πάρει την απόφαση να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια. Οι συμβουλές και η υποστήριξη από κάποιον που έχει ειδικευτεί σε θέματα νευρικής ανορεξίας μπορούν να βοηθήσουν να ανακτήσει κανείς την υγεία του, να μάθει να τρώει σωστά και να καλλιεργήσει πιο υγιείς θέσεις απέναντι στο φαγητό και το σώμα του.

Η καλύτερη προσέγγιση στην αντιμετώπιση της νευρικής ανορεξίας είναι η ομαδική προσέγγιση της ασθένειας. Μία σωστή και ολοκληρωμένη ομάδα περιλαμβάνει ένα παθολόγο, έναν ψυχολόγο/κοινωνικό λειτουργό /ψυχίατρο και ένα διατροφολόγο. Επίσης, η  συμμετοχή και υποστήριξη των μελών της οικογένειας μπορούν να διαδραματίσουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη θεραπεία.

Πηγή: diatrofi.gr

Γράφει η Χρυσάνθη Κυριακοπούλου, Κοινωνικός Λειτουργός.