#COMEBACK

Επιστρέφεις μετά από ένα διάστημα αποχής; Η επιστήμη σου δείχνει ότι είναι ευκολότερο από όσο νομίζεις το να ξεκινήσεις ξανά.

Πολλοί δρομείς έχουν βρεθεί στο σημείο αυτό μετά από μία παύση της προπόνησης, που προσεύχονται στους Θεούς του τρεξίματος ότι μέσα τους υπάρχει ένα πράγμα ως μνήμη των μυών.

Για παράδειγμα, ο Jeff Alexander, ένας 48-χρονός που ασχολείται με τις δημόσιες σχέσεις στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α, έτρεξε τον πρώτο του Μαραθώνιο το 1996 σε 3:03, τον δεύτερο την επόμενη χρονιά σε 3:07, και τον τρίτο σε 3:06. Μία εμπειρία ημί-υποθερμίας στο τελευταίο του αγώνα με κάποιες αλλαγές στη ζωή του, συμπεριλαμβανομένων μία μετακόμιση και ένα γάμο, έκανε τον Alexander να αφήσει την προπόνηση του Μαραθωνίου.

Και παρόλο που ο ίδιος προσπάθησε να συντηρηθεί με μικρά σε διάρκεια τρεξίματα, η μπύρα αναφέρει έπαιρνε τη θέση αυτών. Αλλά 10 χρόνια αργότερα, ο Alexander επέστρεψε στις μεγάλες αποστάσεις. Προπονήθηκε για τον Μαραθώνιο της Φιλαδέλφειας το 2008 και προκρίθηκε για άλλη μια φορά στο Μαραθώνιο της Βοστώνης αφού έκανε 3:17 και με λιγότερη δυσκολία από όσο περίμενε.

‘Ένιωσα πολύ καλά’ λέει. Στο πρώτο μήνα της προπόνησης και στα πρώτα 16 χιλιόμετρα αναφέρει ότι η μνήμη των μυών του είχε παραμείνει αναλλοίωτη.

Γιατί κολλάς;

Οι πιθανότητες είναι ότι κάποια στιγμή στη ζωή σου θα χρειαστείς χρόνο μακριά από το τρέξιμο. Θα γίνεις γονέας, θα αρρωστήσεις ή θα τραυματιστείς, ή θα περάσεις μία κρίση μέση ηλικίας που θα θες να μάθεις σερφ στην Ταϊτή. Αλλά μην ανησυχείς: Με κάθε τρέξιμο που εκτελείς είναι σαν να κάνεις μια τραπεζική κατάθεση στη μνήμη των μυών. ‘Έτσι όσες περισσότερες ‘καταθέσεις’ έχεις τόσο πιο εύκολο θα είναι να τις εξαργυρώσεις όταν πας για τρέξιμο μετά από καιρό’, λέει ο Amadeus Mason M.D, προπονητής στίβου των Η.Π.Α και βοηθός καθηγητή Ορθοπεδικής και οικογενειακής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιου του Emory.

Σίγουρα, υπάρχει ένα ψυχολογικός παράγοντας: Κάνε μια νέα ‘επίσκεψη’ στο άθλημα. Και η εμπιστοσύνη που παίρνεις από την επιστροφή θα σε κάνει να την αισθανθείς πιο εύκολη.

Αλλά οι ειδικοί λένε ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Να ξεκινήσουμε με αυτό, όταν δυναμώνεις τους μύες σου, αυτοί παράγουν περισσότερους πυρήνες ή ‘μικρά εργοστάσια πρωτεϊνών’, τα οποία περιέχουν DNA που είναι απαραίτητο για την αύξηση του όγκου των μυών, λέει ο Kristian Gundersen, καθηγητής Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Όσλο στη Νορβηγία. Μία μελέτη από τον Gundersen το 2010 επιβεβαιώνει ότι μετά τη διακοπή της άσκησης, αυτοί οι πυρήνες μένουν μέσα, που σημαίνει ότι ο δρομέας είναι ένα βήμα μπροστά όταν αποφασίσει να ξεκινήσει ξανά.

‘Όταν κάνεις μια δραστηριότητα, ο εγκέφαλος στέλνει σήματα στους μυς σου με τη μορφή ηλεκτρικών φορτίων μέσα από το κεντρικό νευρικό σύστημα και οι μυς με τη σειρά τους στέλνουν  πίσω μηνύματα’ λέει ο Matt Silvis, MD γιατρός στο Penn State Milton S. Hershey Medical Center. Εξαιτίας αυτής της σταθερής ανατροφοδότησης, ενεργοποιούνται οι σωστοί μύες, στη σωστή δύναμη με σκοπό μια συγκεκριμένη κίνηση. Αυτό το έργο και τα μονοπάτια του νευρικού συστήματος είναι αρκετά για να κατανοήσουμε ποιος είναι ο λόγος που δεν ξεχνάμε πώς να κάνουμε ποδήλατο ή πώς να τρέχουμε.

Είναι στη φύση σου

‘Δεν θυμάσαι ακριβώς πώς να τρέξεις, αλλά θυμάσαι πώς να τρέξεις καλά’. ‘Ακόμα και μετά από μεγάλο διάστημα αποχής, θα τρέχεις πιο αποτελεσματικά και με λιγότερη δαπάνη ενέργειας από ότι κάποιος που είναι νέος στο άθλημα’, λέει ο Adam Knight ,Ph.D, Επίκουρος Καθηγητής Εμβιομηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Μισισιπή. Μπορεί να είναι ένας λόγος που θα επιστρέψεις πιο γρήγορα στη κατάσταση που ήσουν.

Ίσως η καλύτερη είδηση για τους δρομείς είναι ότι αυτά τα μονοπάτια του νευρικού συστήματος δεν ισχύουν μόνο για τους μυς των ποδιών, αλλά και για την καρδιά. ‘Για τους πρώην αθλητές υπάρχει όφελος στο κυκλοφοριακό σύστημα’ λέει ο Alfred Brove , M.D., Ph.D., ομότιμος Καθηγητής της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Temple και πρώην πρόεδρος του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας. Σε καλά προπονημένους αθλητές η καρδιά είναι σε θέση να χαλαρώνει πιο εύκολα , γεγονός που ελαχιστοποιεί το θέμα ‘δυσκολία αναπνοής’. ‘Επίσης το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα είναι πιο κυρίαρχο από το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, που σημαίνει ότι η καρδία δέχεται λιγότερο στρες κατά την άσκηση. Και οι δύο αυτές προσαρμογές έχουν μνήμη’.

Πηγή: runnersworld.com

Επιμέλεια: Μιχάλης Καραγιώργος, Γυμναστής, απόφοιτος ΤΕΦΑΑ