Η Rachel Schulist (@racheleschulist) τρέχει αγωνιστικά για το Michigan State University, και μία πρόσφατη ανάρτησή της στο Instagram έκανε τους πάντες να χειροκροτήσουν την ειλικρίνειά της όσον αφορά το τι περνούσε όταν αγωνιζόταν. Έχει ποστάρει δύο φωτογραφίες του εαυτού της δίπλα δίπλα, με την αριστερή να είναι από το πρωτάθλημα NCAA το 2014 και την δεξιά από τον ίδιο αγώνα του 2016.

Left:NCAA 2014. Right: NCAA 2016. Look at the picture on the left. If in your mind this is what a “good” or competitive distance runner looks like, please, keep reading. The truth is I was very unhealthy. My teammates and coaches will tell you that I was not happy; I was disengaged with my teammates and missing out on life. My coaches warned me about the consequences of running in this unhealthy state, but seeing as my running was going well I ignored them and figured they were wrong. And in the fall of 2015 I paid for it when I found I had a stress fracture. Last year consisted for the most part of training in a pool and sitting on the sidelines while the rest of my teammates got to train and compete. Slowly my body healed and I could start to run again. But mentally, another battle had begun. Even though I knew being too small is not sustainable, it was hard for me to believe that I could achieve success and be the runner I used to be without it, and I allowed myself to believe this for the better part of this season. My coaches told me time and time again that I am still the same runner as 2014, just stronger now and have the talent to be successful, but whenever I looked back at what I used to be I was discouraged all over again. The better part of this season I allowed this lie to dictate my running, and my running suffered as a consequence. The day before our conference meet I was so discouraged and worn down from beating myself up I could only lay in bed, and decided that after this meet I was going to give up and quit running because I doubted I could ever be good again without being unhealthy. My coach could tell from my race plan that I was not mentally engaged and the night before Big Tens called me in to talk. He asked me at what point I was going to draw a line in the sand and put an end to whatever was holding me back from running the way I know I can. So I did. Because the truth is, the idea that you have to look a certain way and be thin to be a fast runner is bullshit. It’s a lie that a lot of people in the running community buy into. (Continued in comments)

A photo posted by Rachele Schulist (@racheleschulist) on

Στον κείμενό της αποκαλύπτει ότι μία ‘καλή δρομέας αποστάσεων’ δεν αντιστοιχεί σε μία ‘ευτυχισμένη δρομέα’ δύο χρόνια πριν.

‘Κοιτάξτε στην εικόνα αριστερά. Αν νομίζετε ότι βλέπετε μια ‘καλή’ δρομέα ή ότι έτσι πρέπει να μοιάζει μία δρομέας αγωνιστικού επιπέδου, παρακαλώ, συνεχίστε να διαβάζετε. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν μη-υγιής. Οι συναθλητές μου και οι προπονητές μου θα σας πουν ότι δεν ήμουν χαρούμενη. Ήθελα να ξεκολλήσω από τους συναθλητές μου και μου έλειπε η έξω ζωή. Οι προπονητές μου με προειδοποίησαν για τις συνέπειες που θα είχε η υγεία μου στο τρέξιμο, αλλά βλέποντας ότι αυτό απέδιδε στο τρέξιμο μου, τους αγνόησα και κατάλαβα ότι ήταν λάθος. Έτσι το Φθινόπωρο του 2015 το πλήρωσα όταν έπαθα κάταγμα κόπωσης.’

Η συνέχεια του κειμένου περιλαμβάνει την ειλικρινή συνάντηση με τον προπονητή της, ο οποίος την βοήθησε να βάλει τέλος στις ανησυχίες της γύρω από το πως δείχνει η εμφάνιση της και πως θα αποκαταστήσει τον τραυματισμό της.

‘Ο προπονητής μου μπορούσε να μου πει ότι δεν ήμουν διανοητικά συγκεντρωμένη και το προηγούμενο βράδυ μου τηλεφώνησε να μιλήσουμε. Με ρώτησε αν είμαι έτοιμη να σταθώ στην γραμμή εκκίνησης και να δώσω ένα τέλος σε ό,τι με κρατάει πίσω από το τρέξιμο με τον τρόπο που εγώ γνώριζα. Και το έκανα! Επειδή η αλήθεια είναι ότι: η ιδέα ότι πρέπει να έχεις συγκεκριμένο σώμα και να είσαι αδύνατος για να γίνεις γρήγορος δρομέας ,είναι ανοησίες!’

My coach for 10 years, but #1 fan for 22 years. 💚

A photo posted by Rachele Schulist (@racheleschulist) on

Τα τελευταία σχόλιά της είναι αυτά που ενέπνευσαν πολλούς αθλητές αγωνιστικού επιπέδου:

‘Κάποιος μπορεί να τρέξει πολύ καλά και να είναι επιτυχημένος ενώ δεν τρέφεται σωστά. Αλλά αυτό θα είναι για λίγο και δεν θα είναι βιώσιμο. Και δεν είναι αστείο. Έτσι ‘άφησα’ τον εαυτό μου. Άφησα μακριά τις ανασφάλειες που είχα και σταμάτησα να λέω ψέματα στον εαυτό μου, επειδή ξέρω ποια είμαι και τι πρεσβεύω. Και στέκομαι στην εκκίνηση για να κάνω το σωστό και ότι είναι υγιές.’

Εκατοντάδες δρομείς έδωσαν τα εύσημα σ’ αυτήν την κοπέλα για την ειλικρίνειά της σχετικά με ένα θέμα που απασχολεί πολλούς αθλητές και είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Την επικροτούμε όχι μόνο επειδή μοιράστηκε το ταξίδι της, αλλά επειδή έδειξε γενναιότητα και άφησε πίσω τις κακές συνήθειες που της στερούσαν την απόλαυση του τρεξίματος.

Πηγή: womensrunning.competitor.com