Με την άνθηση του δρομικού κινήματος να έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, δεν θα μπορούσα να μην θίξω ένα θέμα που έχω παρατηρήσει.

Η ένταξη φυσικής δραστηριότητας στην ζωή κάποιου μόνο θετικά μπορεί να φέρει. Καλύτερη διάθεση, λιγότερο στρες και άγχος, περισσότερη ενέργεια και καλύτερη σεξουαλική ζωή.

Τι γίνεται όμως όταν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με το επίπονο αγώνισμα του Μαραθωνίου, έχοντας να συνδυάσει δουλειά, οικογένεια και προπόνηση;

Σίγουρα όσοι ξεκινούν να ασχολούνται με τον Μαραθώνιο, δεν σημαίνει ότι θέλουν να γίνουν πρωταθλητές. Αλλά σου το υπογράφω ότι – επειδή δεν χαρακτηρίζεται τυχαία ‘μικρόβιο’ το τρέξιμο – μετά από λίγο καιρό, θα αρχίσεις να προσθέτεις μια προπόνηση ακόμα, κι άλλη μία, και ίσως και μια προπόνηση δύναμης. Και ίσως αρχίσεις να φροντίζεις και την αποκατάστασή σου με ένα μασάζ την εβδομάδα.

Σύμφωνα με την Αθλητική Ψυχολογία, Τριαθλητές και Μαραθωνοδρόμοι είναι υπερ-προσκολλημένοι σε αυτό που κάνουν. Και αυτό δεν συμβαίνει τυχαία αφού οι απαιτήσεις σε διάρκεια προπονήσεων, χρόνο ξεκούρασης και διατροφής είναι υψηλές και δεν αφήνουν περιθώρια καλοπέρασης και ξενυχτιών.

Και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβεις, έχεις παραμελήσει τον/την σύντροφό σου. Μετά τον πρώτο σου Μαραθώνιο, έρχεται ο δεύτερος και ο τρίτος, όπου μπορεί να έχεις ρίξει τον χρόνο σου μέχρι και μισή ώρα. Και ενώ πλέεις σε πελάγη ευτυχίας, κάποιος ‘άλλος’ είναι στην σκιά της επιτυχίας σου και προβληματίζεται με τον νέο σου ‘έρωτα’.

Θολωμένος/η από την επιτυχία σου, μπορεί να μην το διακρίνεις, αλλά ο σύντροφός σου δεν είναι εκεί για σένα μόνο για να σε στηρίζει στους αγώνες σου.

Το αγώνισμα του Μαραθωνίου τείνει να γίνεται πολλές φορές ψυχαναγκαστικό σε πολλά θέματα από το να κοιμηθείς νωρίς μέχρι το τι θα φας. Και υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων άνω των 40 που άρχισαν τον Μαραθώνιο και μέσα σε έξι μήνες χώρισαν. Και η έναρξη σε αυτή την ηλικία ίσως είναι μια αιτία, αφού ο δρομέας πιθανότατα δεν μπήκε από μικρή ηλικία στον αθλητισμό και δεν γνωρίζει καλά πως να κρατήσει ισορροπία σ’ αυτή τη νέα κατάσταση που βιώνει.

Θα μου πεις, αν κάποιος είναι να χωρίσει θα χωρίσει, και θα συμφωνήσω μαζί σου. Αλλά μήπως παίζει και αυτό το ρόλο του; Μήπως συμβάλλει στην απομόνωσή σου; Τι γίνεται αν δεν κολλήσει και ο/η σύντροφός σου το μικρόβιο του τρεξίματος και δεν έχετε κοινούς στόχους;

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω, ότι είναι πολύ ωραίο να βάζουμε και να πετυχαίνουμε στόχους ανεξαρτήτως ηλικίας, αλλά να μην λειτουργεί εις βάρος των αγαπημένων μας!

Όλα γίνονται, αρκεί να τα ισορροπήσεις…