Παρακάτω έχουμε 8 λόγους γιατί μπορεί να αισθάνεσαι ‘χαμένος’ μέσα στην ίδια σου τη ζωή, μαζί με μερικές προτάσεις για να ανασυνταχτείς.
1. Σύνδρομο Drift (περιπλάνησης/’όπου με πάει το κύμα’).
Όταν δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί κάνεις ό,τι κάνεις ή γιατί έχεις καταλήξει να κάνεις τη δουλειά που κάνεις, αποκτάς μια ‘drift’ αίσθηση, δηλαδή ότι κάπου γλιστράς και χάνεσαι. Φαίνεται ότι αντί να σχεδιάζεις την καριέρα σου, απλώς πας πέρα – δώθε στα κύματα και τελικά βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι από αυτό το ‘γλίστρημα’. Ή ίσως να είχες πλάνο, αλλά το έχασες στην ακολουθία των κινήσεων που είχες σχεδιάσει ή απλώς επειδή η ζωή τα έφερε έτσι, απλώς κατέληξες να σε ‘παίρνει το κύμα’. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε περιπλανηθεί σε έναν βαθμό, ό,τι κι αν κάνουμε. Είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που σχεδίασαν κάθε τους βήμα και παρέμειναν ανέγγιχτοι από το χάος της ζωής και της καθημερινότητας, πηγαίνοντας ακριβώς εκεί που είχαν προγραμματίσεις εξ’ αρχής. Παρόλα αυτά, το ‘drift’ feeling, έχει να κάνει με ένα σημείο συναισθηματικής πυροδότησης που σε κάνει να αισθάνεσαι ‘χαμένος’.
2. Πολύ απασχολημένος για πάθος.
Αν νιώθεις πάθος για τη βασική σου δουλειά, αυτό είναι υπέροχο. Αλλά για πολλούς ανθρώπους, ο λόγος ύπαρξης της δουλειάς τους είναι για να πληρώνουν λογαριασμούς και όχι μία διέξοδος για τα βαθιά τους πάθη. Αλλά αν συνεχώς σκέφτεσαι πόσο χρόνο σου τρώει η δουλειά και άλλα κομμάτια της καθημερινότητάς σου από το να εκφράσεις τα πάθη σου, τότε είναι σίγουρο ότι θα αισθανθείς χαμένος. Κάθε πρόγραμμα χρειάζεται λίγο χρόνο να παρεισφρέει για αυτά που σου αρέσουν (μουσική, τέχνη, ταινίες, εθελοντισμό, κλπ.) Αν πάντα είσαι απασχολημένος γι’ αυτά, είναι αναπόφευκτο να βρεθείς σε κάποιο τέλμα.
3. Δεν βρίσκεις σκοπό.
Ακριβώς δίπλα στο πάθος, βρίσκεται η αναγκαιότητα να νιώσεις ότι αυτό που κάνεις έχει σκοπό, έναν νοηματοδοτικό πυρήνα για να συμβαίνει. Μία επίπτωση από την επανάσταση στη γνώση των εργαζομένων και της εξειδίκευσης ήταν ότι πολλοί άνθρωποι άρχισαν να δουλεύουν σε πολύ συγκεκριμένες εργασίες που φαίνονται αποκομμένες από έναν μεγαλύτερο σκοπό. Σε συνδυασμό με το ότι και οι ανώτεροί τους δεν αισθάνονται καμία υποχρέωση να συνδέσουν τις τελείες και το νήμα (αν και εκείνοι ξέρουν με τη σειρά τους που οδηγούν αυτές οι τελείες και τι σημαίνει η κάθε μία ξεχωριστά), υπάρχει πρόβλημα στην κινητοποίηση του εργαζόμενου. Όταν έχεις μια ρηχή αίσθηση του τι κάνεις και πού συνεισφέρει αυτό στη μεγάλη εικόνα (το λεγόμενο ‘big picture’), είναι δύσκολο να βρεις κίνητρο και νόημα. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να αναζητήσεις μία παράπλευρη ασχολία – χόμπι (βλ. νούμερο 2) για την οποία να έχεις πάθος, γιατί αυτή μπορεί να σου προσφέρει εκείνη την αίσθηση του σκοπού που χάνεις.
4. Έλλειψη κοινωνικής στήριξης
Πόσοι από εμάς εμπλεκόμαστε σε κοινωνικά δίκτυα που προσφέρουν πραγματική, ουσιώδη στήριξη; Το πιο πιθανό είναι να οργανώνεσαι κοινωνικά γύρω από χόμπι και σπορ. Αυτό είναι τέλειο για να μοιράζεσαι αυτά τα που αγαπάς με ανθρώπους που έχουν τις ίδιες συνήθειες, αλλά δεν προσφέρουν ζωτικές συνδέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους που θέλουν να στηριχτούν πραγματικά ο ένας πάνω στον άλλον. Ζούμε τις ζωές μας πολύ ανοιχτά και μακριά από των άλλων, εκτός από τις πολύ συγκεκριμένες ανάγκες. Αυτό συνεισφέρει στην αίσθηση της απομόνωσης – η οποία είναι ειρωνικό ότι μεγαλώνει όλο και περισσότερο την ίδια ώρα που τα online κοινωνικά δίκτυα εκρήγνυνται.
5. Γνωστική υπερφόρτωση
Αυτό είναι ίσως το πιο εύκολο στη λίστα ως προς την περιγραφή. Μας επηρεάζει όλους, και μάλιστα με αυξανόμενη ένταση. Πολύ απλά βάζεις όλο και περισσότερες προκλήσεις στο μυαλό σου μέρα με τη μέρα, τόσες που συχνά δυσκολεύεσαι να το διαχειριστείς. Χωρίς ένα ποιοτικό εξωτερικό σύστημα να σε βοηθάει να τα διαχειριστείς όλα, είναι λογικό ότι νιώθεις ‘σκασμένος’ και αυτό συμβάλλει στην αίσθηση ότι οι ευθύνες και οι απαιτήσεις είναι ατελείωτες και σε κατακλύζουν. Το μυαλό μας δεν έχει αναπτυχθεί για non-stop πληροφόρηση, υπερκαταναλωτικά κατευθυνόμενες και τεχνολογικά φορτωμένες κοινωνίες, οπότε πρέπει να βρούμε τα εργαλεία για να ‘αφαιρούμε’ από το γνωστικό φορτίο.
6. Διάσπαση προσοχής
Σου συμβαίνει μία φορά την ημέρα περίπου να κοιτάς το κινητό σου και να θες να το πετάξεις στην κίνηση που βλέπεις μπροστά σου; Έχουμε χίλιους τρόπους να ‘παραμένουμε συνδεδεμένοι’ στη διάθεσή μας, αλλά όλη αυτή η υπερσύνδεση τελικά οδηγεί σε διάσπαση της προσοχής. Όταν δεν μπορείς να συγκεντρωθείς ποτέ στον χρόνο και την ενέργεια που απαιτείται για οποιοδήποτε project που καταπιάνεσαι, χωρίς να διασπαστείς από το smart phone σου, τα emails, newsletters, το messenger, το Instagram, την τηλεόρασή σου και πολλά άλλα από αυτά που έχεις γύρω σου κάθε ώρα, τότε είναι φυσιολογικό να νιώθεις αποκομμένος από αυτό που κάνεις, όχι εντελώς ‘μέσα σε αυτό’ και πιθανώς ‘χαμένος’ σχετικά με το πώς να το ολοκληρώσεις. Για να ολοκληρώσεις μια ποιοτική δουλειά, να αισθάνεσαι καλά με το αποτέλεσμα και να έχεις αποτελέσματα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να αφιερωθείς αποκλειστικά σε αυτήν και να μειώσεις τους αντιπερισπασμούς.
7. Οι φτωχές δίαιτες θολώνουν το μυαλό
Μέχρι τώρα είσαι πάρα πολύ ενήμερος σχετικά με τον πολιτισμικό εθισμό στο fast food που οδηγεί σε έξαρση της παχυσαρκίας, αλλά και άλλων προβλημάτων υγείας όπως ο διαβήτης, η υψηλή αρτηριακή πίεση και η στεφανιαία νόσος. Ωστόσο, υπάρχει επαρκής έρευνα που υποστηρίζει ότι το ποσό του κορεσμένου λίπους, του νατρίου και των απλών υδατανθράκων που καταπίνεις έχουν το δικό τους ‘μερίδιο ευθύνης’ στην ικανότητά σου να σκέφτεσαι καθαρά. Με τον καιρό, τα ελλείμματα στην ταχύτητα της σκέψης και της μνήμης μπορούν να γίνουν τεράστιοι παράγοντες στο να νιώθεις ‘χαμένος’, ειδικά αν κοιτάς στο παρελθόν και βλέπεις ότι αυτές τις ικανότητες τις είχες πολύ πιο οξυμμένες σε σχέση με τώρα. Να ένας καλός λόγος λοιπόν να μην παραγγείλεις να φας κάτι ‘ψεύτικο’ σήμερα, αλλά να φτιάξεις φαγητό στο σπίτι.
8. Τα Media που δημιουργούν λάθος προσδοκίες
Πάντα φαίνεται να κολλάμε με ό,τι μοιάζει ‘τέλειο’ και ‘ιδανικό’ και παράγεται από μυαλά των media, πάντα οπορτουνιστικά. Είτε έχει να κάνει με το πώς μοιάζει ένα supermodel είτε για τη Lexus που ο κάθε ένας αξίζει να τον περιμένει για τις βόλτες του τα Χριστούγεννα (διάλεξε τη θέση σου, κάπου θα τη βρεις), όλα αυτά αποτελούν μια διαφημιστική φαντασίωση. Όταν βρίσκεις τον εαυτό σου να μετριέται με αυτό και, φυσικά, να απογοητεύεται λίγο ή πολύ, μόνο καταθλιπτικό μπορεί να είναι αυτό. Σκέφτεσαι ‘αν τελικά η επιτυχία μοιάζει έτσι, εγώ τι είμαι;’ Σημείωσε ότι η επίπτωση είναι τόσο κακόβουλη που συνήθως επεξεργάζεσαι την ερώτηση στο μυαλό σου χωρίς καν να τη σκέφτεσαι συνειδητά. Με τον καιρό αυτές οι ερωτήσεις μπορούν να οδηγήσουν στο να νιώθεις χαμένος. Αλλά δεν χρειάζεται να φτάσεις εκεί, αν υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι το βασικό κίνητρο της κάθε διαφήμισης που βλέπεις είναι η πώληση.
Πηγή: forbes.com
Επιμέλεια: Ραφαηντίνα Πατρικέλλη