Το να βάλεις προτεραιότητα στο τι είναι σημαντικό είναι μεγάλο challenge αυτήν την εποχή. Η προσπάθεια να διασπάσεις την προσοχή σου στο να διατηρήσεις καριέρα και σπίτι, για να μην σου πω το Facebook σου, μπορεί να σου φαίνεται εξουθενωτική. Πάμε να δούμε τι λέει η επιστήμη, για το τι να βάζεις προτεραιότητα και πότε.

Για πάνω από 75 χρόνια, η μελέτη του Harvard από τους Grant και Glueck εντόπισε τη σωματική και ψυχική ευημερία δύο πληθυσμών: 456 φτωχών ανδρών που μεγάλωσαν στη Βοστώνη από το 1939 μέχρι το 2014 (μελέτη Grant) και 268 ανδρών απόφοιτων Harvard από τις τάξεις του 1939-1944 (μελέτη Glueck).

Παρατηρώντας την καθημερινότητα 724 ανθρώπων, επί 75 χρόνια, οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ μελέτησαν τη συνταγή της ευτυχίας.

Το συμπέρασμά τους ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2015: ούτε τα πλούτη ούτε η δόξα αρκούν για να κάνουν κάποιον ευτυχισμένο. Αντίθετα, η ποιότητα των σχέσεων εγγυάται ευτυχία, υγεία και … μνήμη.Σύμφωνα με τον Robert Waldinger, διευθυντή της μελέτης, ένα πράγμα ξεπερνάει όλα τα υπόλοιπα σε επίπεδο σημαντικότητας: “Το πιο ξεκάθαρο μήνυμα που παίρνουμε από αυτήν την 75-χρονη μελέτη είναι αυτό: Οι καλές σχέσεις μας κρατούν πιο χαρούμενους και υγιέστερους. Ούτε πόσα χιλιάδες ευρώ έχεις, ούτε σε πόσα συνέδρια μίλησες ή σε πόσες συναυλίες έπαιξες μουσική. Ούτε πόσες δημοσιεύσεις έκανες στο blog σου ούτε πόσους ακόλουθους έχεις ή σε πόσες εταιρείες δούλεψες ή πόση δύναμη είχες εκεί. Όχι, ο μεγαλύτερος προφήτης για την ευτυχία και την ολοκλήρωσή σου συνολικά στη ζωή είναι, βασικά, η αγάπη”.

Τον Νοέμβριο του 2015, σε μια συνέντευξη στο TEDx, ο Robert Waldinger αποκάλυψε ότι τελειώνει μια μακρά, πολύ μακρά μελέτη. Επί 75 χρόνια, οι ερευνητές του Harvard Medical School παρακολούθησαν λεπτομερώς την καθημερινότα 724 ανθρώπων. Ενώ οι έρευνες αυτού του τύπου σταματούν μερικές δεκαετίες αργότερα, αντίθετα, αυτή η μελέτη χρειάστηκε 4 επικεφαλής, από το 1938, για να ολοκληρωθεί.

Η μελέτη τιτλοφορείται Study of Adult Development και πέρασε από κόσκινο όλες τις όψεις της ζωής των συμμετεχόντων. Σε σταθερές ημερομηνίες οι ερευνητές έθεταν ερωτήσεις στους συμμετέχοντες για τη δουλειά τους, την οικογένειά τους και την υγεία τους. Πραγματοποίησαν αναλύσεις αίματος, σκάνερ εγκεφάλου, έκαναν ακόμη και αυτοψίες σε νεκρούς που συμμετείχαν στην έρευνα όσο ζούσαν.

Το αρχικό σχέδιο ήταν εξαιρετικά φιλόδοξο, τόσο σε επίπεδο συμπερασμάτων όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Επελέγησαν 268 άνδρες Καυκάσιου τύπου οι οποίοι είχαν φοιτήσει στο Χάρβαρντ τις χρονιές 1939-1944. Ανάμεσά τους υπήρχε και κάποιος Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντι ο οποίος έγινε ο 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ μερικά χρόνια αργότερα. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες επελέγησαν από τις φτωχογειτονιές της Βοστόνης και ήταν από 11-16 ετών. Οι ερευνητές ενήργησαν σαν πραγματικοί ντετέκτιβ για να διερευνήσουν όλες τις πτυχές της ζωής των συμμετεχόντων στην έρευνα. Μελέτησαν τους ιατρικούς τους φακέλους, ανέλυσαν το αίμα τους, μίλησαν στα παιδιά και στις γυναίκες τους για να παρακολουθήσουν την εξέλιξή τους. Τρία τέταρτα του αιώνα πέρασαν από την αρχή της μελέτης.

Η πρώτη διαπίστωση είναι θεμελιώδης: οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εξαιρετικές για την ευζωία ενώ η μοναξιά σκοτώνει. Η έρευνα έδειξε ότι τα άτομα που έχουν τις στενότερες σχέσεις με την οικογένειά τους, με τους φίλους τους και με τον κοινωνικό τους κύκλο είναι όχι μόνο πιο ευτυχισμένα αλλά και με καλύτερη υγεία. Αντίθετα, τα άτομα που είναι απομονωμένα είναι λιγότερο ευτυχισμένα και η υγεία τους επιδεινώνεται στη μέση ηλικία, όπως και οι διανοητικές τους ικανότητες. Τα μοναχικά άτομα πεθαίνουν, επίσης, πιο νωρίς. “Οι σχέσεις είναι μπερδεμένες και περίπλοκες. Ωστόσο, μια καλή ζωή χτίζεται πάνω σε καλές σχέσεις”, αναγνωρίζει ο Waldinger.

Για την ακρίβεια, η μελέτη παρουσιάζει ότι το να έχεις κάποιον να στηριχτείς, βοηθάει το νευρικό σου σύστημα να χαλαρώσει, βοηθάει το μυαλό σου να παραμείνει υγιές για περισσότερο και μειώνει και το συναισθηματικό, αλλά και το σωματικό πόνο.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι πως για να είναι κάποιος ευτυχισμένος, η ποιότητα των σχέσεων είναι πιο κρίσιμος παράγοντας από την ποσότητα.”Δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των φίλων που έχεις και δεν έχει να κάνει με το αν βρίσκεσαι σε μία σχέση. Δεν έχει να κάνει με το αν έχεις μια αρμαθιά φίλων για να βγεις κάθε σαββατοκύριακο ή αν βρίσκεσαι σε μια “τέλεια” ρομαντική σχέση (αν αυτές υπάρχουν). Το θέμα είναι τι ποιότητα και πόσο βαθιές είναι οι κοντινές σου σχέσεις, πόση οικειότητα και κατανόηση υπάρχει μέσα σε αυτές. Πόσο ασφαλής νιώθεις με το να μοιράζεσαι με τον άλλον, το πόσο μπορείς να χαλαρώσεις μαζί με τον άλλον και να αφεθείς στο να σε δει όπως πραγματικά είσαι”, λέει ο Waldinger. Είναι προτιμότερο να είναι κανείς μόνος, παρά δυστυχισμένος από την παρουσία άλλων. Απεδείχθη ότι η υγεία των ανθρώπων που έζησαν μια αντιδικία (έναν δύσκολο γάμο, για παράδειγμα) ήταν κατά μέσο όρο χειρότερη από των άλλων. Επίσης, ένα διαζύγιο είναι λιγότερο νοσηρό για την υγεία από ό,τι μια κακή σχέση.

Σύμφωνα με τον George Vaillant, τον ψυχίατρο του Harvard που διηύθυνε τη μελέτη από το 1972 έως το 2004, υπάρχουν δύο θεμελιώδη στοιχεία πάνω στο κομμάτι της ευτυχίας:

”Το ένα είναι η αγάπη. Το άλλο είναι να βρεις έναν τρόπο να αντιμετωπίζεις τη ζωή, με τον οποίο να μην σπρώχνεις την αγάπη μακριά”.

Επομένως, αν έχεις βρει αγάπη (στη μορφή μιας σχέσης για παράδειγμα) αλλά έχεις υποστεί κάποιο τραύμα, όπως το να χάσεις μια δουλειά, ένα γονιό ή ένα παιδί, και δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με το τραύμα αυτό, μπορεί να καταλήξεις να το “διαχειρίζεσαι” με έναν τρόπο που να διώχνει την αγάπη μακριά από σένα. Αυτό είναι μια πολύ καλή υπενθύμιση ότι προτεραιότητά σου δεν θα έπρεπε να είναι μόνο η σύνδεση με τους ανθρώπους, αλλά και η ίδια η ικανότητά σου να επεξεργάζεσαι συναισθήματα και stress. Αν το παλεύεις πολύ, βρες έναν καλό θεραπευτή ή ένα group υποστήριξης ή επένδυσε σε κάποιο workshop ή ακόμα βρες έναν σύμβουλο για το πένθος σου. Πάρε την προσωπική σου ανάπτυξη στα σοβαρά, έτσι ώστε να είσαι όντως διαθέσιμος να συνδεθείς και με τους άλλους.

Οι σχέσεις είναι ευεργετικές για το σώμα καθώς και για το μυαλό. Ένα άτομο που επενδύει σε μια σταθερή και καλή σχέση έχει καθαρό μυαλό για περισσότερο διάστημα. Τα ογδοντάχρονα ζευγάρια όπου ο καθένας ήξερε ότι μπορούσε να υπολογίσει στον άλλο σε ενδεχόμενη δυσκολία είχαν καλύτερη μνήμη από τους άλλους.

Η μελέτη περιλαμβάνει πάρα πολλές παραμέτρους και βασίστηκε αποκλειστικά σε άνδρες. Μόνο 60 από τους 724 συμμετέχοντες είναι ακόμη εν ζωή. Η δεύτερη γενιά της μελέτης αρχίζει μόλις τώρα, με τα παιδιά των συμμετεχόντων, αγόρια και κορίτσια αυτή τη φορά. Στόχος αυτή τη φορά είναι να μελετηθεί αν η ευτυχία επηρεάζεται από την εκπαίδευση και από τους γονείς.

Πηγές: inc.com, iefimerida.gr

Επιμέλεια: Ραφαηντίνα Πατρικέλλη, απόφοιτη ΤΕΦΑΑ, running coach