Όταν ξεκίνησα να τρέχω με συνομήλικους δρομείς το 2006, μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις για μένα ήταν το ποσοστό της αρνητικής σκέψης και έλλειψης αυτοπεποίθησης που έχουν αρκετοί δρομείς. Σχεδόν κάθε δρομέας που εντάχθηκε στην ίδια ομάδα με μένα, δήλωνε: ‘Είμαι ίσως ο πιο αργός που έχετε προπονήσει ποτέ’ ή ‘πιθανότατα δεν έχετε ξανα-προπονήσει δρομείς τόσο αργούς όσο είμαι εγώ’.
Δεν είχε σημασία τι προσωπικά ρεκόρ είχαν στην πραγματικότητα – σχεδόν όλες οι συζητήσεις ξεκινούσαν με παρόμοιο τρόπο.
Δυστυχώς έχω διαπιστώσει ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά τα τελευταία 7 χρόνια. Πολλοί δρομείς, τόσο νέοι όσο και έμπειροι, διστάζουν να ενταχθούν σε τοπικές ομάδες running. Όταν ρωτήθηκαν γιατί, οι περισσότεροι απαντούσαν επειδή είναι στεναχωρημένοι με το πόσο αργοί είναι.
Είμαι εδώ για να σου πω ότι δεν είσαι αργός και ότι αυτή η αρνητική αυτό-αποδοκιμασία του εαυτού σου, σε κρατά πίσω από τις πραγματικές δυνατότητές σου! Θα παραδεχτώ, εδώ, ότι το άρθρο αυτό δεν βασίζεται σε επιστημονική έρευνα. Ωστόσο η αλλαγή της νοοτροπίας σου είναι πιο σημαντική από κάθε προπόνηση τρεξίματος που έχεις κάνει ποτέ.
Η δύναμη της θετικής σκέψης
Από καθαρά τεχνικής άποψη, το να σκέφτεσαι αρνητικά μπορεί να σε εμποδίσει να αυτο-βελτιωθείς και να καταφέρεις το μέγιστο που μπορείς. Όταν σκέφτεσαι ότι είσαι αργός μπορεί να φαίνεται “αθώα” σκέψη αλλά με μία δήλωση ‘Ξέρω είμαι αργός, αλλά…’ θα ρυθμίσει το μυαλό σου να πιστέψεις ότι δεν μπορείς να πας πιο γρήγορα.
Αμέτρητες έρευνες στην αθλητική ψυχολογία έχουν αποδείξει τη δύναμη της θετικής σκέψης και της αυθυποβολής. Οι αθλητές που πάνε σε μία προπόνηση ή αγώνα με θετικές σκέψεις έχουν σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα και πιο σταθερά από ό,τι εκείνοι που προσεγγίζουν προπονήσεις και αγώνες με μια αρνητική στάση.
Ξεκίνησε με πίστη στον εαυτό σου πριν την προπόνηση ή τον αγώνα. Εάν έχεις αρνητική σκέψη και έλλειψη αυτοπεποίθησης σε όλη την προπόνησή σου, δεν πρόκειται να αλλάξεις κάτι. Επειδή καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να αλλάξει η αντίληψή σου για την ικανότητά σου στο τρέξιμο, σου δίνω παρακάτω μερικές χρήσιμες συμβουλές:
Ανεξάρτητα από την ταχύτητά σου, το τρέξιμο είναι ίδιο
Εδώ είναι ένα μυστικό για το τρέξιμο. Το συναίσθημα που παίρνεις μετά από ένα νέο προσωπικό ρεκόρ, η ικανοποίηση από μία σκληρή προπόνηση και η απογοήτευση από την κακή απόδοση είναι ίδια για όλους και δεν έχει σημασία πόσο γρήγορος είσαι. Αυτή είναι η ομορφιά του αθλητισμού.
Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ του δρομέα που σπάει το φράγμα των 30 λεπτών στα 5km για 1η φορά, με αυτόν που σπάει το φράγμα των 16 λεπτών στα 5km. Και οι δύο εργάστηκαν σκληρά, θυσιάζονται για να πετύχουν το στόχο τους και βιώνουν τις ίδιες προκλήσεις.
Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι δρομείς μπορούν να σχετίζονται μεταξύ τους, άσχετα με την ταχύτητα τους. Έχω τρέξει κάτω από 29 λεπτά τα 10km. Εξακολουθώ να αγχώνομαι για το αν θα τερματίσω τελευταίος. Υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν γνωρίζουμε για την προπόνηση.
Ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία ανάγκη να προλογίσεις τις σκέψεις σου με το ‘είμαι αργός’. ‘Είμαι γρήγορος και αντιμετωπίζω τις ίδιες προκλήσεις και φόβους όπως όλοι οι δρομείς’.
Πάντα υπάρχει κάποιος ταχύτερος
Εάν δεν είσαι ο Kenenisa Bekele, ο Mo Farah ή ο Galen Rupp, οι πιθανότητες να είναι κάποιος πιο γρήγορος από εσένα είναι αρκετές. Η ταχύτητα είναι σχετική. Μπορεί να εκτελείς 10 ή 12 λεπτά το χιλιόμετρο και να ντρέπεσαι να πεις τον εαυτό σου δρομέα επειδή πολλοί άνθρωποι είναι πιο γρήγοροι από εσάς. Εδώ είναι ένα μυστικό: Οι ‘γρήγοροι’ δρομείς αισθάνονται ακριβώς το ίδιο.
Ο πρώην επαγγελματίας δρομέας Ryan Warrenburg δήλωσε ότι διστάζει να αποκαλεί τον εαυτό του ‘ελίτ’ δρομέα. Ο Ryan έχει τρέξει σε 13:43 τα 5km. Ξέρεις, όμως, αυτός ο χρόνος που τον κατατάσσει; Έξω από τους 500 πρώτους (συγγνώμη, Ryan).
Τι είναι λάθος με το να είσαι ‘αργός’;
Εντάξει, δεν μπορώ να σε πείσω το ‘αργός’ είναι σχετικό. Γι’ αυτό θα σε ρωτήσω: κι να είσαι ‘αργός’, τι πειράζει;
Οι δρομείς είναι ίσως η πιο φιλόξενη και φιλική ομάδα αθλητών που έχω γνωρίσει ποτέ. Δεν ξέρω δρομέα που έχει πρόβλημα να επιβραδύνει για να τρέξει με ένα φίλο. Σκέψου το. Θα απολάμβανες ένα τρέξιμο με ένα φίλο, ακόμη και αν έπρεπε να επιβραδύνεις σημαντικά για να συμβαδίσεις; Σίγουρα θα το έκανες.
Ελπίζω ότι μπορείς να δεις και να συνειδητοποιήσεις ότι η ταχύτητα είναι απλώς μια κατάσταση του μυαλού. Μόλις βάζεις τις σκέψεις σου σε σειρά σχετικά με την ταχύτητα και τις δυνατότητές σου, τότε μπορείς να “ανοίξεις” τα φτερά σου για σπουδαία πράγματα.
Την επόμενη φορά που θα θέλεις να συμμετέχεις σε ένα Running Club ή θέλεις να γραφτείς σε έναν αγώνα αλλά αγχώνεσαι για το ‘είμαι αργός’ αναρωτήσου το εξής: ‘Έχει πραγματικά σημασία;’
JEFF GAUDETTE
Πηγή: WOMENS RUNNING (COMPETITIOR)