Η εξομολόγηση της Karlyn Pipes για τις μάχες που έδωσε ενάντια στο αλκόολ ‘ξερίζωνοντας’ τα όνειρα της για μια Ολυμπιάδα.
“Σε ηλικία 4 χρονών έμαθα να κολυμπάω και σε ηλικία 6 ετών ήταν η πρώτη φορά που αγωνίστηκα. Ήταν τόσο διασκεδαστικό για μένα να πέφτω στο νερό και να πηγαίνω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Μέχρι που αναγκάστηκα να σταματήσω. Κοιτάζοντας πίσω, το νερό ήταν το πρώτο μου ναρκωτικό.
Μεγαλώνοντας ως ένα από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής οικογένειας, με τον αλκοολικό πατέρα και την ταλαιπωρημένη μητέρα μου, η πισίνα YMCA ήταν το αγαπημένο μου μέρος. Το νερό ήταν ζεστό, οι προπονητές υποστηρικτικοί και ένιωσα το αίσθημα του πως είναι να κερδίζεις. Ακόμα και η μυρωδιά της χλωρίνης είναι μια καλή ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια.
Στην ηλικία των 12 ετών κολυμπούσα στην ομάδα με αθλητές Ολυμπιακού επιπέδου. Είχα πολύ επιτυχία και δούλευα πολύ σκληρά, αλλά ως συνήθως δούλευα σκληρά για συγκεκριμένο λόγο κάθε φορά ή για ανταμοιβή όπως η υπόσχεση ότι θα έπαιρνα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια. Στα 15 μου η ανταμοιβή μου θα ήταν ένα προπονητικό κάμπ στην Ινδονησία, με την προϋπόθεση να μην χάσω καμία προπόνηση. Εκείνη την χρονιά είχα μια τεράστια επιτυχία στο εθνικό πρωτάθλημα της κατηγορίας μου στα 400 μέτρα μεικτής ατομικής. Ο προπονητής μου, μου είπε ότι θα μπορούσα να τα καταφέρω σε οποιαδήποτε απόσταση. Αλλά έξι μήνες αργότερα ήπια για πρώτη μου φορά.
‘Η αρχή του αγώνα μου ενάντια στον αλκοολισμό’
Η στιγμή που ένιωσα για πρώτη φορά την ευφορία του αλκοόλ ήταν κάτι το διαφορετικό. Με έκανε να αγκιστρωθώ σε αυτό. Εξάλλου ποιος θέλει να δουλεύει σκληρά για να νιώθει καλά όταν υπάρχει πιο εύκολο μονοπάτι; Όταν έπινα, οι κορυφές ήταν στρογγυλές. Ένιωθα πιο έξυπνη, πιο όμορφη και δεν χρειαζόταν να πέσω στην κρύα πισίνα στις 5 το πρωί.
‘Η φοίτηση μου στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας κράτησε μόνο τρία εξάμηνα’
Όσο περισσότερο ‘διασκέδαζα’, τόσο λιγότερο ήθελα να κολυμπήσω. Ήθελα να τα παρατήσω, αλλά η μαμά μου είχε άλλες ιδέες Σε εκείνο το σημείο έγινε πολύ ύπουλη. Προσποιούμουν ότι οδηγούσα για την προπόνηση και στην πραγματικότητα πήγαινα μερικά στενά παρακάτω και κοιμόμουν στο αμάξι. Ήμουν ύπουλη αλλά πάντα έπιανε.
Στα 17 μου προστέθηκε άλλη μια καταστροφική συμπεριφορά. Αφού είχα πάρει 7 κιλά κατά την διάρκεια που καθόμουν, άρχισα να αναγκάζω τον εαυτό μου να κάνει εμετό. Ήταν δύο πολύ αντίθετοι εθισμοί. Είχα χάσει κάθε έλεγχο πλέον. Παρόλο της αυτοκαταστροφής μου, οι προπονητές ακόμα πίστευαν ότι μπορώ να πάω στους Ολυμπιακούς αγώνες και δέχτηκα 15 προσφορές από κολέγια. Ήλπιζα ότι θα μπορούσα να γυρίσω σελίδα.
Δυστυχώς η φοίτηση μου διήρκεσε τρία εξάμηνα στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας πριν βγω εκτός ελέγχου με το αλκοόλ. Έτσι τα παράτησα και μετακόμισα πίσω στο San Diego.
‘Τα χαμένα χρόνια’
Κατά την διάρκεια των επόμενων 10 χρόνων που τα αποκαλώ τα ‘χαμένα χρόνια’ προσπάθησα αμέτρητες φορές να επιστρέψω στο κολέγιο αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Αντί αυτού δούλευα σαν ναυαγοσώστρια σε παραλία τα πρωινά και σε μπαρ το βράδυ. Έπαιρνα δουλείες όπου περιτρυγιριζόμουν από ανθρώπους που τους άρεσαν τα party.
Αλλά τελικά ήταν σαν να είχε τελειώσει το party και κάποιος ξέχασε να μου το πει. Ενώ ακόμα έπινα και δεν τελείωνα το κολλέγιο, όλοι οι άλλοι συνομήλικοι μου ήταν υπεύθυνοι και απασχολημένοι με σοβαρές δουλείες. Το μόνο που έκανα ήταν να κάθομαι στο μπαρ και να λέω στους ανθρώπους τι καλή κολυμβήτρια που ήμουν.
‘Στα 31 μου, έπινα κοντά στο 1 λίτρο Vodka τη μέρα’
Στα 25 μου, έκανα μια σύντομη επιστροφή στην αγωνιστική κολύμβηση, επιτυγχάνοντας αξιοπρεπή αποτελέσματα στους αγώνες Masters στο Stanford. Έπειτα από αυτό προπονήθηκα σωστά για μερικούς μήνες και έσπασα το παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μέτρα μεικτής ατομικής στην κατηγορία μου. Με νέα ελπίδα και κίνητρα μετακινήθηκα στο βόρειο Mission Viejo για να γραφτώ στο κολλέγιο.
Αλλά μέσα σε 3 βδομάδες άρχισα πάλι να πίνω. Σύντομα επέστρεψα πάλι σπίτι.
Νομίζω η ιδέα της επιτυχίας ήταν δύσκολο να κατανοηθεί από το μυαλό μου. Πολλοί αλκοολικοί το ζούνε αυτό. Δεν ξέρουμε πως να διαχειριστούμε με την επιτυχία που μας έρχεται. Νομίζουμε ότι δεν την αξίζουμε επειδή ο κόσμος γνωρίζει τι είμαστε.
Μπαίνοντας στα 26, ήταν η αρχή της κατηφόρας. Η ζωή μου ήταν γεμάτη κακούς ανθρώπους, όπως μία σχέση που είχα γεμάτη τσακωμούς και αλκοόλ. Στα 31 μου, έπινα κοντά στο 1 λίτρο Vodka και ήξερα ότι το τέλος έρχεται και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το σταματήσω. Ήμουν εντάξει με αυτό. Δεν πάλευα να πάρω την ζωή στα χέρια μου, αλλά ήξερα ότι αν συνεχιζόταν αυτό δεν θα είχε όμορφο τέλος.
‘Πως άλλαξαν όλα’
Όταν βρισκόμουν στο χαμηλότερο σκαλί της ζωής μου, η μητέρα μου πήρε δραστικά μέτρα. Σκεφτείτε δεν είχα πάει σε οδοντίατρο για έξι χρόνια. Τελικά πήγα στον γιατρό όπου πρώτη φορά ξεστόμισα ‘είμαι αλκοολική’. Ένιωσα τόσο άσχημα μπροστά στην μητέρα μου. Ο γιατρός με κοίταξε ήρεμος και μου ανακοίνωσε ότι πρέπει να μπω σε κέντρο απεξάρτησης. Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Το να πίνω ήταν το μόνο που ήξερα να κάνω και ένιωθα τρομοκρατημένη για το τι είναι μπροστά.
Οι επόμενες δύο μέρες ήταν εφιαλτικές ενώ βρισκόμουν σε απεξάρτηση. Νόμιζα ότι έβλεπα φαντάσματα και ξωτικά να μου επιτίθενται. Είχα σπασμούς και πυρετό. Αλλά στο τέλος αυτών των δύο ημερών, σηκώθηκα χωρίς σπασμούς και έκανα μπάνιο μόνη μου. Τότε συνειδητοποίησα ότι η ζωή είναι το δώρο που μου δίνεται ως ανταμοιβή αυτής της προσπάθειας. Ένα δώρο που δεν ισούται με κανένα μετάλλιο ή βραβείο.
‘Η επιστροφή στο νερό’
Ύστερα από 10 μέρες απεξάρτησης, το πρώτο πράγμα που έκανα όταν βγήκα ήταν να πάω στην πισίνα. Το νερό με δέχτηκε αμέσως λέγοντας μου: ‘Έλα μέσα και κολύμπα!’
Το νερό είναι αυτό που βοήθησε να ανακάμψω σωματικά και συναισθηματικά. Πήρα το σώμα μου πίσω! Απέδιδα αρκετά καλά και άρχισα να κάνω πάλι τους καλύτερους μου χρόνους. Ως εκ θαύματος πήγα από τον θάνατο στο παγκόσμιο ρεκόρ μέσα σε έξι μήνες. Τότε πήρα και την απόφαση να επιστρέψω στο κολλέγιο. Παράλληλα πήγαινα σε προγράμματα για το πως να παραμένεις νηφάλιος. Γνώρισα αρκετούς ανθρώπους και εκπαιδεύτικα μέσα από αυτά τα προγράμματα.
Σταμάτησα να αγωνίζομαι το 2011, αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι να γράψω το βιβλίο μου, ότι η νίκη είχε γίνει ο νέος μου εθισμός. Έτσι συνέχισα. Έπιανα τον εαυτό μου να θέλει να σπάει τα ρεκόρ το ένα μετά το άλλο και δεν ήταν αρκετό. Πραγματικά χρειάζεται να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να αποδείξουμε πράγματα στον εαυτό μας. Ένα από τα πράγματα που αγαπώ στην νηφαλιότητα είναι ότι έχω διαύγεια και τηρώ το λόγο μου. Όταν είσαι μεθυσμένος μπορεί να κατηγορήσεις τους πάντες αλλά όχι τον εαυτό σου.
Και ποια είναι η Karlyn όταν δεν στέκεται στα μπλοκ της εκκίνησης; Είναι ένα πολύ φιλικό και συμπαθής άτομο που έχει περάσει πολλές κακουχίες και πόνο.”
Το 1995 παντρεύτηκε τον Eric Neilsen. Πλέον η Karlyn Pipes αγωνίζεται ως κολυμβήτρια και ως τριαθλήτρια εξίσου καλά. Ζει στην Kona στη Hawaii. Ακόμα δίνει ομιλίες με τα βιώματα της και αποτελεί πρότυπο για χιλιάδες ανθρώπους ανά τον κόσμο.
Τέλος να πούμε ότι έχει τα περισσότερα Παγκόσμια ρεκόρ 332 στην κατηγορία Masters, με το προηγούμενο ρεκόρ να είναι 223.
‘Η διαφορά του τώρα με το τότε είναι ότι κολυμπάω για μένα. Όχι για τον προπονητή μου, όχι για την μητέρα μου και όχι για τα ρεκόρ. Κολυμπάω γιατί με κάνει να νιώθω καλά με τον εαυτό. Νιώθω περισσότερο ζωντανή όταν κολυμπάω’.
Πηγή: womenshealthmag.com