«Ακόμα έχω πολλά χιλιόμετρα να τρέξω»: η Suzanne Munroe μοιράζεται τα καλύτερα χιλιόμετρά της με τα εγγόνια της

Η Munroe μαθαίνει τους νέους συναθλητές της να βγαίνουν για τη διασκέδαση και όχι για τα μετάλλια

Η Suzanne Munroe λατρεύει το τρέξιμο και τους αγώνες, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με τον ενθουσιασμό της να τα μοιράζεται με τα εγγόνια της.

«Το τρέξιμο μαζί τους με κάνει να αισθάνομαι σα να μεταλαμπαδεύω αυτή την αγάπη σε μια νέα γενιά,» λέει η Munroe στα 71 της, η οποία ζει στο Tallahasee της Florida. «Αυτά τα εγγόνια μαθαίνουν πως υπάρχει μια συγκίνηση σε αυτό το άθλημα που δεν υπάρχει σε άλλο.»

Πριν από λίγα χρόνια, η Munroe, μητέρα 4 γιων και γιαγιά 6 παιδιών, ρώτησε την εγγονή της, Raina Lloyd, τώρα 9 χρονών, αν θα ήθελε να πάει για ένα σύντομο jogging στη γειτονιά της μετά το σχολείο. Σύντομα έγινε μια τακτική απογευματινή δραστηριότητα για τις δυο τους.

«Όσο περισσότερο τρέχω, τόσο περισσότερο είμαι ενθουσιασμένη που το κάνω,» λέει η Raina, η οποία συμμετέχει σε φιλανθρωπικά runs στο σχολείο της και μερικές φορές τρέχει μερικούς γύρους στο γήπεδο του σχολείου της τα πρωινά πριν τα μαθήματα.

Όταν η Raina ήταν μόλις 7 χρονών, έτρεξε στο Tallahassee Women’s Distance Festival 5K, τα πρώτα της 5 χιλιόμετρα, με τη γιαγιά της. Η γιαγιά της, για να την ενθαρρύνει κι άλλο, έμαθε στην Raina πώς να βάζει το bib της και να είναι ευγενική με τους υπόλοιπους δρομείς στον αγώνα.

«Τρέχαμε στην γραμμή τερματισμού χέρι- χέρι, και ήταν το νεότερο παιδί που έτρεχε,» λέει η Munroe, η οποί έχει ολοκληρώσει αγώνες με 3 από τα 6 εγγόνια της ανά τα χρόνια. «Της είπα, «Δεν έχει να κάνει με τα βραβεία, Raina. Έχει να κάνει με τη διασκέδαση.»» Όταν ξέσπασε η πανδημία του COVID-19 πέρυσι, οι running buddies αναγκάστηκαν να μείνουν χωριστά. «Όταν σταμάτησε να τρέχει, η Raina επηρεάστηκε,» λέει η μητέρα της Miranda Lloyd. «Η γιαγιά της πραγματικά της δίνει κίνητρο και αυτό την κάνει χαρούμενη.»

Βρίσκοντας εμπειρίες για τρέξιμο

Μεγαλώνοντας το ’60 σε ένα βόρειο προάστιο της Νέας Υόρκης, η Munroe είχε λίγες ευκαιρίες για να κάνει στίβο. Στο λύκειο, τα κορίτσια είτε θα έπαιζαν hockey επί χόρτου είτε θα έμπαιναν στην ομάδα cheerleading, όπως έκανε η Munroe.

«Δε νομίζω πως επιτρεπόταν να τρέξουμε σε αγώνες cross-country,» λέει.

Σα νέα νοσοκόμα και μητέρα στις αρχές του ’80, η Munroe αποφάσισε να τρέξει με τον αδερφό της σε έναν αγώνα 10 χιλιομέτρων που διοργανωνόταν από το νοσοκομείο στο οποίο δούλευε. Μετά τον αγώνα, έμεινε έκπληκτη όταν κάποιος από το νοσοκομείο πήρε τηλέφωνο για να της πει ότι κέρδισε ένα ζευγάρι δρομικά παπούτσια.

«Μου είπαν, «Ήσουν η μοναδική υπάλληλος του νοσοκομείου που έκανε τον αγώνα,»» θυμάται η Munroe. «Αυτό με έκανε να ερωτευτώ το τρέξιμο- αυτά τα πρώτα 10 χιλιόμετρα.»

Η Munroe ξεκίνησε το τρέξιμο μεγαλύτερων αποστάσεων για να «ξαραχνιάσει» το μυαλό της και λάτρεψε πως μπορούσε να το κάνει οπουδήποτε. Αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό όταν ξεκίνησε να δουλεύει σαν ταξιδιωτική νοσοκόμα σε διαφορετικά μέρη στις Η.Π.Α. «Συνήθιζα να βάζω τα δρομικά μου ρούχα και παπούτσια και ένα μπουκαλάκι νερού στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου μου», λέει. «Αν ήμουν σε μια καινούργια πόλη, θα έβρισκα ένα πάρκο και θα έτρεχα.»

Επιπλέον, χρησιμοποίησε το τρέξιμο για να μαζέψει χιλιάδες δολάρια για διάφορους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένου και του Stanford Children’s Hospital, όπου δούλευε.

Νέοι στόχοι για να μοιραστεί

Αποφασισμένη να συνεχίσει να σπρώχνει τον εαυτό της ακόμα και όσο γερνάει, η Munroe ολοκλήρωσε τον πρώτο της ημιμαραθώνιο όταν ήταν 59 ετών. Στον  Humboldt Redwoods Half Marathon στην California το 2008, έτρεξε το εντυπωσιακό 2:11 στο ντεμπούτο της στα 21,1χλμ.

Χωρίς να είναι διατεθειμένη να σταματήσει εκεί, συνέχισε να τρέχει 10άρια και ημιμαραθωνίους, κερδίζοντας στην ηλικιακή της κατηγορία και βελτιώνοντας το προσωπικό της ρεκόρ σε 1:57.

«Έχω ακόμα αρκετά χιλιόμετρα να τρέξω, αλλά τα μετάλλια είναι απλά μια συλλογή,» λέει η Munroe, η οποία ήταν νοσοκόμα για 40 χρόνια μέχρι να συνταξιοδοτηθεί πέρυσι. «Να βγαίνεις έξω έχει γίνει ιδιαίτερης σημασίας τώρα.»

Βγαίνει εκεί έξω γι’ αυτήν- και για τα αξιολάτρευτα εγγόνια της. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από τη Raina τρέχει και με τον 9χρονο εγγονό της Jason Parker.

«Είναι πολύ ενθαρρυντική,» λέει η Raina. «Είναι πολύ θετική. Και φιλική και αστεία.»

Και τώρα που η Munroe και ο άντρας της έκαναν το εμβόλιο για τον COVID-19, η Munroe ανυπομονεί να τη συνοδεύει ξανά στα runs της.

«Είναι τέλειο που (αυτή και η Raina) μπορούν να μοιράζονται κάτι που απολαμβάνουν και 2 τόσο πολύ,» λέει η Miranda. «Περνούν αυτόν τον ποιοτικό χρόνο η μία με την άλλη και οι αναμνήσεις θα είναι κάτι που η Raina θα έχει για πάντα στο μυαλό της.»

Πηγή: Womensrunning.com

Επιμέλεια: Άγγελος Μαυρογιάννης