Σε αντίθεση με την Κένυα ή την Αιθιοπία, η Ιαπωνία δεν θεωρούταν μεγάλη δύναμη στο τρέξιμο. Αλλά από το 1991 οι Ιάπωνες Μαραθωνοδρόμοι έχουν κατακτήσει 19 Ολυμπιακά και Παγκόσμια μετάλλια σε σύγκριση με τα τέσσερα των Αμερικάνων. Η Ιαπωνία επίσης είχε τους περισσότερους τερματισμούς σε Μαραθώνιο το 2015 (559.991). Μεγαλώνοντας στην Οσάκα δεν έχεις τόσα πλεονεκτήματα σε σχέση με το αν μεγάλωνες στο Milwaukee. Έτσι, τι μπορούμε να μάθουμε από την επιτυχία των Γιαπωνέζων;
Παίρνουν το «μακρύ δρόμο.
Ενώ δεν υπάρχει ένας ενιαίος τρόπος προπόνησης, το κοινό είναι η υψηλή χιλιομετρικά προπόνηση, μερικές φορές και πάνω από 320 χιλιόμετρα για τους ελίτ δρομείς. H 2 φορές Ολυμπιονίκης Yuko Arimori αναφέρει ότι έκανε 2 προπονήσεις των 20 χιλιομέτρων, μία το πρωί και μία το απόγευμα και την επόμενη μέρα 49 χιλιόμετρα κατά τη διάρκεια μια Ολυμπιακής προετοιμασίας.
Κατά τη διάρκεια βέβαια αυτών των προπονήσεων μεσολαβούσαν και εύκολα ‘ελεύθερα’ τρεξίματα που μερικές φορές έφθαναν το ρυθμό περπατήματος. Ο στόχος τους είναι να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις ενώ τα πόδια είναι εξαντλημένα. Ενώ λίγοι από εμάς μπορούν να χειριστούν 320 χιλιόμετρα τη βδομάδα ή 1000 χιλιόμετρα το μήνα, ένα σημείο αναφοράς είναι ότι μπορείς να πας όσο αργά θες για να μην «σπάσεις» τα πόδια σου. Πριν τον επόμενο Μαραθώνιο σου δοκίμασε ένα πλάνο 4 εβδομάδων που δεν θα μετράς ρυθμό αλλά πόσα χιλιόμετρα κάνεις. Αύξησε κατά 50% τη χιλιομετρική απόσταση κάθε εβδομάδα.
Η επιτυχία των Ιαπώνων βέβαια είναι στον Ημιμαραθώνιο και Μαραθώνιο, έχοντας αδυναμία στις μικρότερες αποστάσεις. Έτσι παρέλειψε αυτό το πλάνο αν θες προσωπικό ρεκόρ στα 5 χιλιόμετρα.
Προσπαθούν πολύ.
Στην αρχή της προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Μαραθωνίου το 2007, ένας Ιάπωνας προπονητής έβαζε τους αθλητές του να τρώνε πρωινό στις 4 το πρωί, κάθε μέρα για 20 μέρες. Η ταλαιπωρία πολύ μεγάλη αλλά η πιο διάσημη λέξη στην Ιαπωνία είναι το ‘doryoku’ που σημαίνει ‘προσπάθεια’. Ένα πρακτικό παράδειγμα: Οι Ιάπωνες δρομείς φημίζονται ότι εκτελούν τα long runs σε κυκλικές διαδρομές των 2-4 χιλιομέτρων ή ακόμα και μέσα στο στίβο. Είναι διανοητικά σκληροί και δουλεύουν με αυστηρότητα στο ρυθμό.
Δουλεύουν σαν μία ομάδα.
Ο Μαραθώνιος είναι δημοφιλής, αλλά εκεί που εστιάζουν οι Ιάπωνες δρομείς είναι το ekiden, μία σκυταλοδρομία μεγάλων αποστάσεων. Έτσι μαθαίνουν να λειτουργούν σαν ομάδα με αρμονία. Τρέχουν για την ομάδα και όχι για την προσωπική τους δόξα. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι χρόνοι των Ιαπώνων δρομέων κατά τη διάρκεια αυτής της σκυταλοδρομίας είναι καλύτεροι και από εθνικά ρεκόρ.
Ακόμα υπάρχουν πολλοί τέτοιοι αγώνες και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν θες να αγωνιστείς μπορείς να δηλώσεις ομάδα με λιγότερα άτομα ώστε να καλύψει περισσότερα μέτρα κάθε συμμετέχων.
Θα επωφεληθείς από αυτούς τους αγώνες και στους ατομικούς σου αγώνες εξηγεί ο Kenji Takao που κέρδισε το 1998 στους Ασιατικούς αγώνες νικώντας στο νήμα τον αθλητή του Qatar. ‘Νίκησα εξαιτίας της προπόνησης μου για το ekiden’ λέει ο Takao. ‘Στο ekiden , δεν αφήνεις να σε περάσει ποτέ κανένας’.
Πηγή: runnersworld.com