Μελέτη συνδέει τα αυξημένα επίπεδα γαλακτικού οξέος με χειρότερη δρομική οικονομία.
Το τρέξιμο, σύμφωνα με ένα υπέροχο άρθρο για τον Ian Dobson πριν από μερικά χρόνια, πρέπει να είναι απλά μαθηματικά. Αλλά δεν είναι. Στην θεωρία, αν γνωρίζεις την VO2max, το γαλακτικό κατώφλι και την δρομική οικονομία κάποιου, μπορείς να υπολογίσεις πόσο γρήγορα μπορείς να τρέξεις. Στην πραγματικότητα σε μία πρόσφατη συζήτηση σχετικά με τις προοπτικές που υπάρχουν για να επιτευχθεί χρόνος κάτω των δύο ωρών στον Μαραθώνιο, δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.
Μία από τις πηγές που περιπλέκουν περισσότερο το θέμα είναι ότι παράγοντες όπως η δρομική οικονομία (δηλαδή πόση ποσότητα οξυγόνου χρειάζεται κάποιος για να καλύψει μια δεδομένη απόσταση) δεν παραμένουν αμετάβλητοι. Αν μετρήσεις την δρομική οικονομία κάποιου στο εργαστήριο, αυτό που θα δεις είναι αυτό που θα έχει στην αρχή του Μαραθωνίου. Αλλά θα παραμείνει ίδια μετά από μία ώρα τρέξιμο;… δύο ώρες τρέξιμο; Όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι δεν θα μείνει ίδια.
Μία νέα δημοσίευση στο περιοδικό Strength and Conditioning από ερευνητές του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας, δίνει μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο ερώτημα αυτό. Στη μελέτη συμμετείχαν επτά παγκόσμιας κλάσης σκιέρ με ένα εξαιρετικά εντυπωσιακό μέσο όρο VO2max 80.7 ml/kg//min.
Η διαδικασία της μελέτης ήταν η εξής: Οι αθλητές έτρεχαν μέχρι εξαντλήσεως και στην συνέχεια ξεκουραζόντουσαν για μερικά λεπτά μέχρι η συγκέντρωση γαλακτικού στο αίμα τους είναι 3mmol ή 5mmol. Στην συνέχεια τους μετρούσαν την δρομική οικονομία ενώ έτρεχαν σε ρυθμό για γαλακτικό κατώφλι.
Το βασικό αποτέλεσμα ήταν ότι όσο λιγότερο επανερχόταν η συγκέντρωση του γαλακτικού οξέος στο αίμα (δηλαδή 5mmol), η δρομική οικονομία ήταν 5.5% χειρότερη. Αυτό είναι μια τεράστια διαφορά. Οι συγγραφείς εκτιμούν ότι αυτό αντιστοιχεί σε διαφορά 30 δευτερολέπτων σε ένα τρέξιμο 10 λεπτών, 3 λεπτών σε τρέξιμο μιας ώρας και 8:30 λεπτά σε 2:30 ώρες Μαραθώνιο.
Αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το γαλακτικό προκαλεί αλλαγές στην δρομική οικονομία. Το γαλακτικό είναι ένας βολικός και εύκολα μετρήσιμος δείκτης της κόπωσης και της συσσώρευσης των μεταβολιτών. Η άνοδος και η πτώση του αντιστοιχεί με άλλες μεταβολικές αλλαγές στους μύες, όπως συσσώρευση του καλίου, του φωσφορικού και με διαφόρων ειδών αντιδράσεις οξυγόνου. Δεν είναι καθόλου σαφές αν κάποιοι από αυτούς τους παράγοντες συμβάλλουν στην αλλαγή της δρομικής οικονομίας.
Από πρακτικής άποψης οι συγγραφείς προτείνουν ότι αυτά τα αποτελέσματα είναι καλό επιχείρημα εναντίον όσων αρχίζουν πάρα πολύ γρήγορα σε έναν αγώνα δρόμου. Η γρήγορη εκκίνηση προκαλεί συσσώρευση γαλακτικού (με όλες τις συνακόλουθες αλλαγές), και αυτό σημαίνει ότι θα είσαι λιγότερο αποτελεσματικός για το υπόλοιπο του αγώνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει ένα μικρό κομμάτι βιβλιογραφίας που υποδηλώνει ότι σε μικρότερους αγώνες, μια γρήγορη εκκίνηση μπορεί να φανεί χρήσιμη ακριβώς επειδή βοηθά να φτάσεις στην μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου πιο γρήγορα. Αν αγωνίζεσαι για δύο λεπτά, όλα έχουν να κάνουν με το πόσο γρήγορα μπορείς να μεταφέρεις ενέργεια στους μύες.
Πηγή: runnersworld.com
Επιμέλεια: Μιχάλης Καραγιώργος, Γυμναστής, Απόφοιτος ΤΕΦΑΑ.