5 δρομείς μοιράζονται ιστορίες ερωτικών ραντεβού που πήγαν χάλια

                                  Γράφει η Anoush Arakelian που ασχολείται με το Marketing και ζει στη Νέα Υόρκη.

Συνηθίζει να τρέχει στο Central Park μαζί με την ομάδα δρομέων του Gotham.

Παρακάτω μας μιλάει για τις… δρομικές σχέσεις!

Όταν άρχισα στ’ αλήθεια να τρέχω, έγινε όλο και πιο ξεκάθαρο ότι το να βγαίνω ραντεβού είναι μία ειλικρινής ενέργεια… εξισορρόπησης. Προσπαθούσα να χωρέσω ραντεβού γύρω από τις προπονήσεις μου, μέχρι που ανακάλυψα ότι είναι ευκολότερο να ξεχωρίσω το τρέξιμο από τις σχέσεις μου. Ανακάλυψα επίσης ότι οι περισσότεροι φίλοι μου δρομείς ακολούθησαν το ίδιο παράδειγμα. Τα δρομικά ραντεβού είναι περίεργα… οι επίδοξοι, δηλαδή, αντί να μας ζητούν ένα όμορφο ραντεβού που απλώς να κάθεσαι, πολύ συχνά μας ζητούν να πάμε μαζί σε κάποιον αγώνα (…όχι) ή σε κάποια προπόνηση (…ίσως).

Ρωτήσαμε λοιπόν μερικούς δρομείς και βρήκαμε κάποια ηχηρά παραδείγματα του πόσο μπορεί το τρέξιμο να επηρεάσει/να μπει εμπόδιο/να διακόψει οριστικά τα ραντεβού σας.

Δρομέας # 1: “Τρέχουμε αυτό το Σαββατοκύριακο;”

Το πρώτο πράγμα που μου έγραψε ήταν αν θέλω να πάμε για τρέξιμο εκείνο το σαββατοκύριακο. Για να πω την αλήθεια, την επόμενη μέρα είχα Long run: 32 χιλιόμετρα για να γίνω πιο ακριβής. Και υπάρχει καλύτερος τρόπος να “ξεχάσεις” τα τόσα χιλιόμετρα από το να έχεις δίπλα σου έναν φαινομενικά όμορφο άντρα να τρέχει; Τον γνώρισα σε ολόκληρη τη δρομική μου ομάδα και κατάλαβα ότι υπήρχε χειρότερο σενάριο, το ότι μπορούσαμε να τρέξουμε μαζί όλοι, με την ομάδα. Επίσης, αμέλησα να πω στους συναθλητές μου ότι θα τρέχαμε μαζί τους εκείνη τη μέρα. Το πιο γρήγορο γκρουπ ξεκίνησε σε έναν πάρα πολύ γρήγορο ρυθμό και το γκρουπ που συνήθως έτρεχα μαζί, αποφάσισε ότι ήταν η μέρα να τρέξει με ρυθμό 15-20’’ πιο αργά απ’ ό,τι πηγαίναμε συνήθως. Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα μόνη μου μαζί με αυτόν τον “ομορφάντρα” να τρέχουμε ολόκληρη τη δυτική πλευρά του Manhattan. Ήταν σχετικά ξεκάθαρο ότι ήμουν ελαφρώς τσιμπημένη με αυτόν τον τύπο, ο οποίος ήταν σε μέγεθος περίπου τρεις φορές εγώ. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε του βήμα εγώ χρειαζόμουν περίπου 3-4 δικά μου, οπότε ήμουν στα πρόθυρα “θανάτου”. Ωστόσο, κάπου στο 24^ο χιλιόμετρο, αυτός αποφάσισε ότι είχε τελειώσει το τρέξιμό του και επί τόπου γύρισε και άρχισε να τρέχει πίσω προς τη δυτική πλευρά, παρατώντας με μόνη και σχετικά χαμένη. Οι συναθλητές μου συνειδητοποίησαν για το ραντεβού αρκετές ώρες αργότερα όταν ανέβασα το τρέξιμο στο app μου το Strava με περιγραφή : “ Πρώτο Ραντεβού: Ναυάγιο ή Κολύμπι?!” Σε περίπτωση που δεν ήταν ξεκάθαρο, ήταν ναυάγιο.

Δρομέας #2: Συγχαρητήρια, bro!

Το ραντεβού μέσω Ίντερνετ είναι δύσκολη υπόθεση! Ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Οπότε, κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ πριν το ραντεβού για να τσεκάρω αυτούς τους υποψηφίους και να σιγουρευτώ ότι δεν είναι τίποτα.. κοινωνιοπαθείς ή κατά συρροή δολοφόνοι. Γενικά σε αυτό συμπεριλαμβάνεται το να βρεις κάποιον κοινό φίλο και να ψάξεις το Facebook και/ή το Instagram του άλλου- και, για σε μια πιο αθλητική σκοπιά, να τον βρεις στην εφαρμογή που ανεβάζεις τα τρεξίματά σου. Πριν βγω ραντεβού μ΄ έναν τύπο δρομέα, τον βρήκα στο Garmin Connect και άρχισα να τσεκάρω τις προπονήσεις του και τους ρυθμούς που έτρεχε για να δω αν μπορώ να τον ακολουθήσω. Λοιπόν, εκείνο το πρωί είχε κάνει μια τρελά γρήγορη προπόνηση κι εγώ πάτησα καταλάθος “like”. Το αστείο είναι ότι ουσιαστικά δεν μπορούσα να ξε-κάνω “like”, γιατί πέρα απ΄το γεγονός ότι θα του είχε έρθει ειδοποίηση, θα ήταν αρκετά..αντιαθλητικό. Πέρασα τις επόμενες ώρες σκεπτόμενη τι θα μπορούσα να πω πιθανά να πω για δικαιολογία για το γιατί κοιτούσα το λογαριασμό του στην εφαρμογή πριν το ραντεβού και δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα καλό να πω. Ευτυχώς αυτός ήταν πολύ κατανοητικός, και απλώς με ακολούθησε στο Garmin. Πού και πού μου πατάει το περιστασιακό “like” για την προπόνηση.

Δρομέας #3: Πού βρίσκεις χρόνο;

Μιλούσα με μια κοπέλα στο Tinder και ήταν το σημείο που είχαμε ανταλλάξει αριθμούς και κανονίζαμε ραντεβού και ώρα συνάντησης, όταν εκείνη είπε, “Περνάς τόση πολλή ώρα να τρέχεις, πώς και βγαίνεις ραντεβού;” Οπότε κι εγώ ήμουν ειλικρινής και απάντησα ότι γενικά δεν έχω πολύ χρόνο για ραντεβού! Η απάντησή της ήταν ότι αυτό ήταν “στ’αλήθεια λυπηρό και ότι η ζωή είναι μικρή”. Τότε μου ζήτησε να βγούμε έξω. Απάντησα “Συγγνώμη, πρέπει να ξυπνήσω για το στίβο 4:45π.μ.” Αλλά ειλικρινά, απλώς κρατιόμουν να μην γράψω “Βλέπω ότι όλος αυτός ο χρόνος που έχεις περάσει με το να βγαίνεις ραντεβού έχει λειτουργήσει καλά σε σένα…” Μπορεί να μετανιώνω ένα ραντεβού στα τυφλά, αλλά μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι ποτέ δε θα μετανιώσω ένα τρέξιμο”.

Δρομέας # 4: Ήταν αυτό ραντεβού;

Ένας τύπος από τη δουλειά προσπαθούσε να με βγάλει έξω εκτός δουλειάς και όλη την ώρα μου έλεγε να κάνουμε πράγματα, τύπου να πάμε για ένα τρέξιμο (μάλλον βγάζω προς τα έξω αυτό το vibe ότι “μόνο αυτό κάνω στον ελεύθερό μου χρόνο”). Αφού ούτως ή άλλως στην ατζέντα μου κάθε μέρα βρίσκεται το να πηγαίνω για προπόνηση μετά τη δουλειά, αποφάσισα ότι θα ήταν το πιο κατάλληλο να τον φέρω στην προπόνηση της ομάδας μου. Ο προπονητής μας, μας είπε να συναντηθούμε σε έναν λόφο για να κάνουμε προπόνηση ανηφόρας. Ωστόσο, εξαιτίας της τάσης μου να είμαι πάντα μερικά λεπτά καθυστερημένη (μικρό ψεγάδι χαρακτήρα), χάσαμε την ομάδα που είχε ξεκινήσει ήδη αργό τρέξιμο προς την ανηφόρα. Οπότε, άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να προλάβω να είμαι στην προπόνηση στην ώρα μου. Περιττό να πω ότι αυτός δεν το εκτίμησε, και αν αυτό θεωρούνταν προσπάθεια σε ραντεβού, θα μπορούσα να πω από την έκφραση στο πρόσωπό του ότι κατά βάση το είχε μετανιώσει. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι τα καταφέραμε μέχρι το λόφο κι εγώ έκανα απίστευτα καλή προπόνηση. Θα μπορούσες να το πεις, “προτεραιότητες;;”

Δρομέας #5: Το ρυθμό μου ή το δικό σου;;

Αυτός ο τύπος που είχα βγει μαζί του μερικές φορές μου ζήτησε να πάμε για τρέξιμο. Από τη στιγμή που αρχίσαμε να τρέχουμε αυτός διατηρούσε συνεχώς ένα βήμα πιο μπροστά από μένα. Στην αρχή γέλασα μ’ αυτό και προσπάθησα να τον φτάσω, αλλά αυτός συνέχιζε να προηγείται. Τελικά έφτασε στο σημείο που για να μου μιλήσει έπρεπε να γυρίσει ολόκληρος και να στρέψει το κεφάλι και το σώμα του για να μπορέσει να μου μιλήσει. Τότε, του είπα κι εγώ ότι δεν μπορούσαμε να τρέξουμε μαζί. Αυτός ζήτησε συγγνώμη και προσπάθησε να τρέξει δίπλα μου για το υπόλοιπο του τρεξίματος, αλλά του ήταν πολύ δύσκολο γι’ αυτόν να το κάνει. Όπως μπορείς να φανταστείς, δεν ξανατρέξαμε παρέα.

Οπότε, αφού είδε τη μικρή μου έρευνα γι’ αυτό το άρθρο, η μαμά μου με πήρε τηλέφωνο. Αυτή μου είπε ότι αυτή και ο πατέρας μου πήγαιναν για τρέξιμο όταν πρωτογνωρίστηκαν. Η αντίδρασή μου ήταν να της φωνάξω πίσω, “ΟΧΙ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!” Αλλά τότε άρχισα να λαμβάνω όλο και περισσότερα e-mail σχετικά με το πώς το τρέξιμο οδηγούσε τους ανθρώπους στο να βρουν τις..αδερφές ψυχές τους. Νομίζω ότι αυτή η πρόταση από τα συναθλητή μου συνοψίζει τα πάντα: “Δε θα μπορούσα με κανέναν τρόπο να συνυπάρξω σε σχέση με κάποιον που δεν θα αποδεχόταν πλήρως και δε θα προωθούσε τα ταλέντα μου”.

To συμπέρασμά μου, λοιπόν;

Δεν χρειάζεται να τρέχεις στα ραντεβού ή να παντρευτείς ένα δρομέα. Ο άνθρωπός σου απλώς πρέπει να καταλαβαίνει το πόσα σημαίνει αυτό το όμορφο πράγμα για σένα. Μπορούν κυριολεκτικά να είναι δίπλα σου για τα τα long run σου ή απλώς να είναι δίπλα σου και να περάσετε μαζί την υπόλοιπη μέρα όταν επιστρέψεις.

Και πάλι, εγώ ακόμα περιμένω το Ryan [Hall] να βρει τη Sarah [Hall]! Αλλά μπορώ να περιμένω ακόμα, μέχρι να τελειώσει αυτός ο προπονητικός κύκλος για το μαραθώνιο-ως τότε είμαι σχετικά…κλεισμένη!

Πηγή: womensrunning.competitor.com