«Είχα πάρει μια φίλη μαζί μου στο ζέσταμα για τα στις ανηφόρες. Πριν ξεκινήσω το κυρίως μέρος της προπόνησης (6-10 sprint σε ανηφόρες), είχα 4 σετ των 30 δευτερολέπτων αυξανόμενα. Έτσι πρότεινα στη φίλη μου να τα κάνει κι εκείνη, αντιμετωπίζοντάς τα ως sprint στο τέλος του τρεξίματός της.
Εκείνη ήταν σκεπτική στην αρχή αλλά επειδή θα έτρεχε λιγότερη ώρα απ’ ό,τι συνήθως, συμφώνησε. Δεδομένου ότι δεν είχε κάνει κάτι τέτοιο ποτέ πριν, μου είπε ότι θα κάνει 1 λεπτό αποκατάσταση μετά από κάθε sprint με περπάτημα ή χαλαρό τρέξιμο. Μετά τις 2 προσπάθειες δεν ήθελε και πολύ να συνεχίσει. Μετά το 3ο sprint, άρχισε να περπατά.
Ήξερα ότι μπορούσε να κάνει μια ακόμα προσπάθεια για 30 δευτερόλεπτα, και γι’ αυτό της πρότεινα, αντί να σκέφτεται τα 30 δευτερόλεπτα sprint, να σκέφτεται το 1 λεπτό αποκατάστασης μετά από αυτό. Όπως φαντάζεσαι, μετά από 1 λεπτό πλήρους αποκατάστασης, ήταν ευχάριστο γι’ αυτήν να κάνει και το τελευταίο sprint.
Στη συνέχεια, εκείνη έφυγε για ντουζ και μασάζ κι εγώ άρχισα το κυρίως μέρος της προπόνησής μου, στις ανηφόρες μπροστά από το σπίτι μου. Μετά από 6 ανηφόρες (το ελάχιστο στο πρόγραμμα μου), άρχισα να κατηφορίζω – είχα επιτέλους τελειώσει! Άρχισα να σκέφτομαι την επιστροφή μου προς τα κάτω, σε επίπεδη επιφάνεια, για αποθεραπεία.
Μετά συνειδητοποίησα ότι πραγματικά το χρειαζόμουν να τρέξω την κατηφόρα. Είχα μόλις δώσει αυτήν την συμβουλή στην φίλη μου (να σκέφτεται την αποθεραπεία μετά το sprint) και ήθελα να την ακολουθήσω κι εγώ. Μόλις έφτασα στο τέλος της κατηφόρας, ένιωσα αναζωογονημένος – είναι απίστευτο το πόσο διαφορετικά νιώθεις. Έκανα ξανά την ανηφόρα για μια τελευταία φορά και μετά τέλος.
Πλέον ξέρω ποιο είναι το τρικ για τα sprints, ακόμη κι αν το χρησιμοποίησα στις τελευταία μου προσπάθεια.»
Πηγή: WOMENS RUNNING MAGAZINE
Επιμέλεια/μετάφραση: Μιχάλης Καραγιώργος, Γυμναστής, απόφοιτος ΤΕΦΑΑ