Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Άργος Ορεκτικό Καστοριάς το 1987 και είναι Αστυνομικός. Το τρέξιμο έχει τον πρώτο λόγο στη ζωή του και η σχέση του με αυτό ξεκίνησε σε ηλικία 13 ετών, όταν πήγε σε Αθλητικό Γυμνάσιο και εντάχθηκε στο τμήμα του στίβου. Τότε ‘έτρεχε λίγο απ’ όλα’, ενώ αργότερα επικεντρώθηκε στα 200μ-400μ, αγωνίσματα του στίβου που έτρεχε σε επίπεδο πρωταθλητισμού για αρκετά χρόνια. Με την ομάδα 4×400μ, μάλιστα, του συλλόγου Πανιωνίου όπου ανήκε στο παρελθόν, είχαν κερδίσει αρκετές φορές μία από τις πρώτες θέσεις σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα Στίβου. Πλέον ανήκει στον Α. Ο. Μυκόνου.   

Οι αγωνιστικές του αποστάσεις ανέβαιναν με τον καιρό, καθώς στη συνέχεια ασχολήθηκε με το αγώνισμα των 800μ-1500μ, μέχρι πια να καταλήξει να ασχολείται και με ακόμα μεγαλύτερες αποστάσεις δρόμου και βουνού.

Θαυμάζει πολύ πρωταθλητές που βλέπει να τρέχουν μεγάλες αποστάσεις, διατηρώντας και υψηλή ταχύτητα ταυτόχρονα. ‘Είναι κάτι που θα με απασχολήσει κι εμένα για αρκετά χρόνια στο μέλλον‘, δηλώνει.

Πρωταθλητισμός, μας λέει, είναι μια ‘έννοια’ που απαιτεί χρόνο, κόπο και θυσίες. Εκείνος συμμετέχει ενεργά σε αγώνες ήδη από τα 13 του χρόνια, οπότε πια την έννοια του πρωταθλητισμού την αντιμετωπίζει κυρίως όπως θα αντιμετώπιζε κάποιος εκείνη του αθλητισμού. Υπάρχει στη ζωή του, γιατί απλώς αγαπάει το τρέξιμο, το οποίο του ‘δίνει ελευθερία και έκφραση συναισθημάτων’ και προσπαθεί να το κάνει όσο το δυνατόν καλύτερα με τις όποιες παροχές έχει από αυτό.

Τη σχέση του με το τρέξιμο την χαρακτηρίζει ως σχέση ζωής που δεν θα ήθελε να αποχωριστεί ποτέ.

Τον ρωτήσαμε για το trail running και μας είπε ότι το ορεινό τρέξιμο μπήκε στη ζωή του ξαφνικά με την συμμετοχή του στο μονοπάτι Παρνασσού. Ενθουσιάστηκε με τον αγώνα και απλώς… κόλλησε! Ο αγώνας αυτός μάλιστα συνεχίζει να είναι ο αγαπημένος του και συμμετέχει σε αυτόν κάθε χρόνο, αφού θεωρεί ότι το τοπίο και η διαδρομή είναι μοναδικής ομορφιάς.

Εξομολογείται ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του έμπειρο στο κομμάτι του trail running, καθώς ασχολείται μόλις 1,5 χρόνο με αυτό και για εκείνον κάθε αγώνας είναι πρωτόγνωρος. ‘Η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο σε ό,τι κάνουμε στη ζωή μας‘, εξομολογείται. Έτσι λοιπόν και στο τρέξιμο ισχύει το ίδιο’.

Οι διαφορές που εντοπίζει ανάμεσα στο τρέξιμο στην άσφαλτο και στο τρέξιμο στο βουνό είναι κυρίως σε δύο σημεία. Αφενός η διαφορά βρίσκεται στις εικόνες που βλέπει ο δρομέας και αφ’ετέρου στο ρυθμό του τρεξίματος που απαιτείται σε κάθε έδαφος. ‘Σ’ έναν ορεινό αγώνα, δεν ξέρεις τι να περιμένεις‘, μας λέει. ‘Μπορεί να ξεκινήσεις να τρέχεις με ήλιο και στην κορυφή να συναντήσεις από χιόνι μέχρι άγρια ζώα. Όλα αυτά δεν πρόκειται να τα δεις τρέχοντας στο δρόμο, όπου έχεις τις ίδιες εικόνες που θα είχες περνώντας απλώς και με το αυτοκίνητό σου. Στην ουσία, το τρέξιμο στην άσφαλτο αποτελείται από μια προσπάθεια παρατεταμένης ταχύτητας, ενώ το ορεινό τρέξιμο έχει να κάνει με τις συχνές εναλλαγές ρυθμού, ανάλογα κάθε φορά με την κλίση του εδάφους, το πόσο μεγάλη ή μικρή είναι μια ανηφόρα ή κατηφόρα’.

Τρέχει για πρώτη φορά φέτος στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, με τους adidas Runners Athens, και χαρακτηρίζει αυτή τη συμμετοχή του ως ‘αναγνωριστική’. Θεωρεί ότι είναι ‘απωθημένο’ κάθε Έλληνα δρομέα αποστάσεων να τρέξει την Κλασική Διαδρομή και, με αυτό το σκεπτικό, επέλεξε η πρώτη του προσπάθεια στο αγώνισμα του Μαραθωνίου να είναι με εκκίνηση τον Μαραθώνα και τερματισμό το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Αναμένει να βιώσει μοναδικά συναισθήματα κατά τον τερματισμό του μέσα στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Θέλει να σημειώσει μια αξιόλογη επίδοση, σύμφωνα με τις δυνατότητές του, αλλά πρώτος του στόχος είναι ο τερματισμός, αφού δεν έχει επικεντρωθεί αποκλειστικά στην προπόνηση για Μαραθώνιο. Ακολουθεί ακόμα προπόνηση ορεινού τρεξίματος και ‘αυτά τα δύο δεν συνδυάζονται’, μας λέει.

Είναι υπέρ των βραχυπρόθεσμων στόχων. Ωστόσο, έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του μια συμμετοχή σε μεγάλο διεθνή αγώνα ορεινού τρεξίματος.

Δεν μπορεί καν να φανταστεί τι θα γινόταν αν μια μέρα δεν μπορούσε πια να τρέξει. Ωστόσο, εκτός από το τρέξιμο, του αρέσει επίσης το θέατρο, τα ταξίδια και το καλό φαγητό.

Η προπόνησή του δεν περιλαμβάνει φυσικά μόνο τρέξιμο, αλλά και ενδυνάμωση με βάρη στο γυμναστήριο. Δίνει προτεραιότητα στην ξεκούρασή του, αφού ‘η ξεκούραση είναι κι αυτή μέρος της προπόνησης‘!

Στους αρχάριους δρομείς, που τώρα ξεκινούν το τρέξιμο, συστήνει να απευθυνθούν σε κάποιο εξειδικευμένο γυμναστή.

“Το τρέξιμο δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται, είναι ολόκληρη επιστήμη. Ένας γυμναστής θα σε βοηθήσει να ξεκινήσεις με σωστές βάσεις και να χτίσεις γερά θεμέλια, κάτι που θα μειώσει και τις πιθανότητες να τραυματιστείς. Για να φτάσεις ψηλά θέλει υπομονή και επιμονή.”

Δεν είναι ο τύπος που τρελαίνεται για νυχτερινές εξόδους, καθώς θεωρεί ότι λειτουργεί καλύτερα την ημέρα. Συμπληρώνει ότι: ‘ένα ποτάκι, βέβαια, με καλή παρέα και βόλτες με τη μηχανή δεν με χαλάνε καθόλου!‘ Γενικά είναι άνθρωπος που ελέγχει τον εαυτό του και δεν παρασύρεται εύκολα, ενώ οι κολλητοί του φίλοι είναι όλοι από το χώρο του τρεξίματος!

Healthy Lifestyle για εκείνον σημαίνει… ‘παν μέτρον άριστον’.

Τα τατουάζ που έχει επάνω του έχουν για εκείνον ξεχωριστή σημασία το καθένα. Ξεχωρίζει δύο, ‘τα φτερά του καλού και του κακού που υπάρχουν στη ζωή μας’ αλλά κι εκείνο με τη φράση ‘nobody escapes his destiny’.

Ταξίδι ζωής για εκείνον θα ήταν να επισκεφτεί τη ‘Μαύρη Ήπειρο’, την Αφρική, κάνοντας σαφάρι και βλέποντας τα άγρια ζώα.

Είναι ο Αθανάσιος Παγουνάδης και μας αποκαλύπτει ότι από τότε που θυμάται τον εαυτό του, θέλει να τρέχει, να γνωρίζει το σώμα του περισσότερο και να γίνεται συνεχώς καλύτερος! Φέτος θα είναι παρών στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του για πρώτη φορά στο αγώνισμα!

Follow him at Facebook and Instagram.

Ευχαριστούμε πολύ Θανάση!

Ευχόμαστε ‘καλή επιτυχία’ στην δρομική σου συνέχεια και να κατακτήσεις ακόμα περισσότερες κορυφές!

Επιμέλεια: The Runster Squad

Photo credits: George Spyros, Energy Photos