Δεν μπορείς να σηκώσεις τον εαυτό σου από τον καναπέ; Αυτές οι ταινίες θα σε κάνουν να θες να πας για τρέξιμο μόλις τις δεις.
Οι κινηματογραφιστές έχουν πάρει το θέμα του τρεξίματος με διαφορετικές προσεγγίσεις και μικτά αισθητικά αποτελέσματα ανά δεκαετίες. Μία από τις πρώτες, για παράδειγμα, ήταν το College με τον Buster Keaton το 1927, η οποία περιλάμβανε μία σκηνή τρεξίματος όπου ο Keaton πηδούσε πάνω από φράχτες και τάφρους σαν steeplechaser για να σώσει μία κοπέλα που βρισκόταν σε κίνδυνο.
Συχνά, αυτές οι ταινίες μπορούν να εμπνεύσουν τους δρομείς, είτε για να τους δώσουν το έναυσμα να σηκωθούν από τον καναπέ είτε για να τους δείξουν γιατί αγαπάνε το τρέξιμο. Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία στη λίστα των ταινιών που μπορούν να προσφέρουν βαθύτερη αφοσίωση και απόλαυση του αθλήματος. Έτσι εδώ είναι μία λίστα με κλασσικές ταινίες και ντοκιμαντέρ που θα πρέπει οπωσδήποτε να δεις.
The Jericho Mile (1979)
Κριτική: ‘Ο Peter Strauss δίνει μία από τις μεγαλύτερες ερμηνείες στην ιστορία της τηλεόρασης’ – Tim Brayton, Antagony & Ecstasy
Γιατί πρέπει να την δεις: Ως προκλητικά μοναχικός τύπος πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, βρίσκει την συναισθηματική απελευθέρωση μέσα από το τρέξιμο, και επάξια ο Peter Strauss παίρνει το βραβείο Emmy. Ο ατομικισμός του θα αντηχήσει σε ανήσυχους ανθρώπους που δεν έχουν επιλέξει κάποιο ομαδικό άθλημα. Το σενάριο είναι ομολογουμένως λίγο απίθανο. Ο χαρακτήρας του Strauss γίνεται ένα από τους καλύτερους milers (1600m) της χώρας ενώ είναι έγκλειστος στη φυλακή Folsom Prison. Αλλά ο Strauss μπορεί πραγματικά να τρέξει και όταν μιλάει για τη στιγμή που ‘αιωρείται’ είναι η πρώτη στιγμή ευδαιμονίας στη ζωή του χαρακτήρα.
Chariots of Fire (1981)
Κριτική: ‘Ο λόγος που είχε επιτυχία με όλο το κοινό στο κόσμο είναι ότι αναδεικνύει ανθρώπους που εμπνέουν’ – Christopher Tookey, Daily Mail UK.
Γιατί πρέπει να την δεις: Για την πρώτη σκηνή που θα σε κάνει να θες να τρέξεις με τους φίλους σου στο κύμα. Υπάρχει ένα εντυπωσιακό κομμάτι κατά τη διάρκεια του αγώνα γύρω από την αυλή στο Κολέγιο του Cambridge. Αναφέρεται στην αληθινή ιστορία δύο Βρετανών ερασιτεχνών δρομέων οι οποίοι, καθένας για δικούς του λόγους, έβαλαν στόχο να κερδίσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι, που πραγματοποιήθηκαν στο στάδιο Κολόμπ. Το soundtrack της ταινίας ακούγεται ακόμα και σήμερα σε αγώνες δρόμου και είναι φυσικά του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Personal Best (1982)
Κριτική: ‘Μία πολύ φυσική ταινία, μία από τις υγιέστερες γιορτές της σωματικής άσκησης που μπορώ να θυμηθώ’ – Robert Ebert, Chicago Sun-Times
Γιατί πρέπει να την δεις: Η Mariel Hemingway είναι μία χαρισματική πενταθλήτρια σε ένα cast πραγματικών Ολυμπιονικών συμπεριλαμβανομένου και της Patrice Donelly η οποία ήταν πραγματική αθλήτρια εμποδίων. Οι σκηνές που η Hemingway και η Donelly τρέχουν στους αμμόλοφους της Καλιφόρνιας ενέπνευσαν πολύ κόσμο. Ακόμα η ερωτική σχέση μεταξύ των δύο ανέδειξε μία αληθινή πτυχή μεταξύ συναθλητριών.
Running Brave (1983)
Κριτική: ‘Κανείς δεν είναι λάθος για να τρέξει γενναία για ένα μεγάλο κατόρθωμα, αλλά είναι μία αγνοημένη ταινία από τους νέους που πρέπει να την δουν’ – John A. Nesbit, Old School Reviews.
Γιατί πρέπει να την δεις: Οι μικρές αγκωνιές μεταξύ του Billy Mills, Mohamed Gammoudi και Ron Clarke το 1964 στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκυο στα 10.000 μέτρα είναι συναρπαστικές. Ο Mills καταφέρνει να κερδίσει το χρυσό κάνοντας μία υπερπροσπάθεια από την 3η θέση που βρισκόταν. Το μεγάλο μήνυμα της ταινίας έρχεται όταν ο προπονητής Benson λέει στο Mills ‘Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος αγώνας που είδα ποτέ από έναν άνθρωπο που τρέχει’.
On the Edge (1986)
Κριτική: ‘Μπορεί να έχει μία γνωστή συνταγή, αλλά είναι μία οργισμένη, πρωτότυπη, απρόβλεπτη ταινία’ – Roger Ebert, Chicago Sun-Times.
Γιατί πρέπει να την δεις: Πρωταγωνιστεί ο Bruce Dern και είναι πραγματικά καλός. Σκληροτράχηλος άνθρωπος που δεν θα τον εμποδίσει τίποτα να πετύχει το στόχο του. Ένας ερασιτέχνης δρομέας που προπονείται για έναν από τους πιο γνωστούς αγώνες βουνού της Αμερικής. Οι σκηνές της Καλιφόρνιας και η αγωνιστική δράση είναι ότι θέλεις να δεις, με την εξέλιξη απρόβλεπτη.
Forrest Gump (1994)
Γιατί πρέπει να την δεις: Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μεγαλώσει με αυτή την ταινία. Κορυφαίες σκηνές όταν τρέχει να ξεφύγει από τα παιδιά που τον πειράζουν σπάζοντας τις λάμες που φορούσε με τη φίλη του να φωνάζει το ξακουστό ‘Run Forrest! Run!’ Και όταν αποφασίζει να τρέξει όλη την Αμερική για να ξεφύγει από τις σκέψεις του.
Run Lola Run (1998)
Γιατί πρέπει να την δεις: Μπορεί να είναι η πιο συναρπαστική ταινία τρεξίματος που φτιάχτηκε ποτέ ακόμα και αν δεν είναι αληθινή ταινία τρεξίματος σε όλα. Μία κοκκινομάλλα Γερμανίδα τρέχει σε όλη την πόλη στην προσπάθεια της να σώνει τον άχρηστο φίλο της. Αυτή η ταινία έγινε ο λόγος για τη φράση του ‘non-stop action thriller’. Η Λόλα δεν παίρνει το λεωφορείο. Σε μερικές σκηνές είναι σαν κινούμενο σχέδιο.
Without Limits (1998)
Γιατί πρέπει να την δεις: Η δεύτερη από τις δύο δραματοποιημένες εκδοχές της ζωής του θρύλου Steve Prefontaine στο Oregon είναι ελαφρώς ανώτερη με τον Donald Sutherland να υποδύεται τον προπονητή του Bill Bowerman. Αλλά ο Crudup αξίζει εύσημα για την ερμηνεία του ως Prefontaine. Ένας ήρωας επαναστάτης του στίβου την δεκαετία του 70.
Saint Ralph (2004)
Γιατί πρέπει να την δεις: Αν πιστεύεις στα θαύματα τότε αυτή η ταινία είναι για σένα. Το σενάριο έχει να κάνει με ένα μικρό παιδάκι που προπονείται για το Μαραθώνιο της Βοστώνης με την ελπίδα της νίκης που θα ξυπνήσει τη μητέρα του από το κώμα. Ο Ralph καταφέρνει να βγει 2ος και δίνει το μετάλλιο στη μητέρα του.
Spirit of the Marathon (2007)
Γιατί πρέπει να την δεις: Είναι μια ταινία που πραγματεύεται την ιστορία 6 δρομέων στη προσπάθεια της προετοιμασίας τους για το Μαραθώνιο του Σικάγο το 2005. Πως μπορεί να μην σηκωθείς όταν ένας από τους έξι μας λέει: ‘Είχα φτάσει πραγματικά σε ένα σημείο στη ζωή μου όπου δεν πίστευα ότι θα μπορούσα ποτέ να είμαι ευτυχισμένος πάλι’ και στην συνέχεια ‘Μπορούμε να κάνουμε σχεδόν οτιδήποτε’. Το πνεύμα του Μαραθωνίου πήρε τη σοφία από ανθρώπους που μπορούν να σκεφτούν και να εκφράσουν τον εαυτό τους.
Run for your life (2008)
Κριτική: ‘Μια συγκινητική υπενθύμιση ότι ο αγώνας όπως και οτιδήποτε άλλο μεγάλο για την πόλη της Νέας Υόρκης ήταν δημιουργία ενός πεισματάρη οραματιστή’ – A.O Scott, The New York Times.
Γιατί πρέπει να την δεις: Είναι ένα πολύ στοργικό ντοκιμαντέρ για τον πρωτοπόρο Διευθυντή του Μαραθωνίου της Νέας Υόρκης Fred Lebow. Από τις μέρες που ασκούμενοι ήταν λίγοι. Ο Fred βρήκε έναν τρόπο για να αφήσει ανεξίτηλη τη συμβολή του.
The Long Green line (2008)
Κριτική: ‘Το ντοκιμαντέρ συλλαμβάνει την ευπάθεια, αφέλεια και φιλοδοξία της νεολαίας. Ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται στους φοιτητές αθλητές και τον ασυγκράτητο προπονητή τους.’ – Tony Macklin, tonymacklin.net
Γιατί πρέπει να την δεις: Ο προπονητής Joe Newton προπονεί φοιτητές για το Cross Country με σκοπό να διδάξει σημαντικά μαθήματα στα παιδιά. ‘Πάντα κάνε το καλύτερο’, ‘να είσαι στην ώρα σου’ ‘είναι ωραίο να είναι σπουδαίο, αλλά πολύ πιο σπουδαίο να είναι ωραίο’. Έδωσε στο York High School του Illinois τις πιο πολλές νίκες που έχει λύκειο σε όλη την Αμερική. Ο Newton πέρα από την προπονητική του ικανότητα μετέτρεψε τα παιδιά σε άντρες διδάσκοντας τους την αγάπη μεταξύ τους. Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στο 2005 και στην 25η νίκη του σχολείου σε Cross Country. Η ομάδα του York είχε 221 αθλητές και δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι 7. Τόσο μεγάλη ομάδα είναι ευλογία και κατάρα είπε.
Πηγή: runnersworld.com